Σάββατο 28 Μαΐου 2016

''Χαλάσαμε; Χαλάσαμε;''

via pinterest
Όταν άκουσα από το μεγάφωνο τη λέξη αυτοκινητάμαξα έπρεπε να προετοιμαστώ ψυχολογικά. Αλλά όχι...Το πρόβλημα είναι πως σε όποιον δεν ταξιδεύει με τρένο η συγκεκριμένη λέξη θα του είχε φανεί περίεργη. Μα αυτοκινητάμαξα; Που έχει δεύτερο συνθετικό τη λέξη άμαξα; Άμαξα εν έτει 2016 στην αναπτυσσόμενη με ραγδαίους ρυθμούς Ελλάδα;
Φίλε αναγνώστη που δεν έχει χρειαστεί να ταξιδέψεις με τρένο ή έχεις ταξιδέψει μόνο με το καμάρι του ΟΣΕ το intercity να σε ενημερώσω ότι υπάρχει και αυτοκινητάμαξα. Ναι! Θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι ένας σύγχρονος καρβουνιάρης. (Δεν παίρνω κι όρκο για το σύγχρονος)

Λοιπόν μπαίνουμε στο τρένο, αρχίζει τα γκρανγκα-γκρούνγκα, ξεκινάει. Δε μπορώ να πω στο μεταξύ δεν αναπτύσσει και καμια φοβερή ταχύτητα. Αλλά και πάλι πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι γιατί κινείται.Κινείται! Ως και το Γαλιλαίο μπορεί να τον εξέπληττε που το συγκεκριμένο τρένο κινείται.
Φτάνουμε στη Ραψάνη. (να πάτε είναι πολύ ωραία) Εκεί το τρένο κάνει στάση. Έλα όμως που μετά δεν παίρνει μπροστά. Ο μηχανοδηγός το προσπαθεί, εκεί όμως που πάει κάτι να γίνει ξανασβήνει. Μου θύμισε ένα παλιό τρακτέρ του παππού μου, που με το ζόρι άναβε η μηχανή. Τέλος πάντων το τρένο να τρίζει σύγκορμο. (λάθος λέξη για τρένο εε συνβάγονο τότε) Κάτι παιδάκια που είναι μπροστά μου να φωνάζουν ''Χαλάσαμε; Χαλάσαμε;'' και το ένα τη λέει στο μπαμπά του ''Εγώ σου είπα να πάρουμε αυτό με το ρεύμα''. Ο μπαμπάς το βουλώνει και δε λέει τίποτα γιατί πώς να κρυφτείς απ' τα παιδιά; Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα...
Το τρένο συνεχίζει και τρέμει σύγκορμο και όλοι πιστεύουμε πως πια δε θα ξεκινήσει ποτέ και θα ρθει κανα άλλο τρένο να μας μαζέψει. Ένα κύριος έχει άλλη ιδέα: ''Να κατεβούμε να σπρώξουμε;''
Μετά από λίγη ώρα ,ενώ πιστεύω πως οδηγός στο μεταξύ έχει κάνει τάμα στην Παναγία τη Σιδηροδρομίτισσα, ξεκινάμε και φτάνουμε στους Πόρους. Τα ίδια κι εκεί. Τα παιδάκια να φωνάζουν ''Χαλάσαμε; Χαλάσαμε;''. Απεύθυνονται δεν ξέρω πού; Μάλλον στο πνεύμα του τρένου γιατί δε μπορεί τόσο παλιό τρένο κάποιο πνεύμα θα ζει στα βαγόνια του. Μια κυρία βέβαια τα χει πάρει και φωνάζει γιατί δε θα φτάσουμε λέει ποτέ...Μα πώς της πέρασε κάτι τέτοιο από το μυαλό;
Ξεκινάμε μετά από χίλια παρακάλια και περνάμε και μέσα από τα τούνελ όπου στο βαγόνι πια το απόλυτο σκοτάδι. Μας έκοψαν και το φως μάλλον για να τραβάει περισσότερο το τρένο.Χαλάλι! Φυσάει τώρα η μηχανή! Φυσάει!
Μέσα στο τούνελ μια πολύ χαριτωμένη κυρία που κάθεται δίπλα μου βγάζει φακό και τον αναβοσβήνει. ''Twillight zone'' μου λέει.Τουλάχιστον έχουμε και εφέ και το ταξίδι γίνεται συναρπαστικό!
Έπειτα η κυρία με το φακό μου αφηγείται ένα περιστατικό που της είχε τύχει παλιότερα. Το τρένο της τα χε φτύσει στη μέση της διαδρομής και περίμεναν ώρα μέχρι να ρθει άλλη μηχανή...Κι όταν μια τουρίστρια τη ρώτησε τι συμβαίνει εκείνη της είπε ''Εδώ είναι Ελλάδα''. Δεν πρόλαβε να τελειώσει τη φράση της κι ένας συνεπιβάτης άρχισε να τη στολίζει με καντήλια και λοιπά θρησκευτικά σκεύη για ανθελληνική συμπεριφορά και δυσφήμηση. 
Αχ ναι! Τουλάχιστον κάνουμε σωστή διαφήμιση μέσα από τις αφίσσες του ΕΟΤ.

p.s ΟΣΕ σ' αγαπώ κι ας μας ταλαιπωρείς, αλλά δε χάθηκε ο κόσμος να σταματήσουμε τη χρήση τρένων του περασμένου αιώνα...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου