Είναι κάτι στιγμές...

Είναι κάτι στιγμές που μοιάζουν με διαμαντάκια.Διαμαντάκια μικρά και αστραφτερά.Διακριτικά και ντελικάτα.Δε φωνάζουν με την παρουσία τους, παρά αιωρούνται σε κάποιο λαιμό και του δίνουν ένα απαλό φως. Έχουν αυτή τη συγκλονιστική ομορφιά της απλότητας.

Κι είναι κάποιες στιγμές ντελικάτες και ανάλαφρες κι αυτές. Που δεν φωνάζουν ‘’είμαι εδώ, πρόσεξέ με’’. Και σίγουρα δεν είναι οι στιγμές που θα ‘χεις μετά να διηγείσαι σε φίλους εκστασιασμένος.(Μπορεί όμως να γράψεις γι’ αυτές εκστασιασμένος). Είναι οι στιγμές-διαμαντάκια που δεν έχουν πυροτεχνήματα, αλλά μια γλυκιά ανατριχίλα, ανεπαίσθητη.

Μια τέτοια στιγμή, διαμαντένια ήρθε την περασμένη Δευτέρα. Στις 2 του Νοέμβρη.

Το τρένο μόλις είχε ξεκινήσει απ’ το σταθμό της Λάρισας και κατευθυνόταν σιγά-σιγά προς το Βορρά. Και αυτά τα ταξίδια με το τρένο είναι για μένα πια ώρα χαλάρωσης, σκέψης και ηρεμίας, η ώρα που θα διαβάσω ένα βιβλίο ή θ’ ακούσω μουσική. Ή που μπορεί απλά να χαζεύω έξω. Κι εκείνη η μέρα ήταν πραγματικά τόσο λαμπερή. Το φως λες και είχε απλωθεί απ’ άκρη σ’ άκρη του κάμπου κι αυτό το απέραντο στο μάτι τοπίο είχε αφεθεί να το χαιδεύει ο ήλιος. Δεν ξέρω αν αυτή την ομορφιά του κάμπου θα μπορέσω ποτέ να την αποτυπώσω και να τη στριμώξω έστω, μέσα σε λέξεις.

Κι εκείνη την ώρα που χάζευα τη φύση να φωτοσυνθέτει και το μάτι δε σταμάταγε με τίποτα άνοιξα το ραδιόφωνο και ως εκ θαύματος ήρθε το διαμαντάκι, η στιγμή-διαμαντάκι. Σαν να αποφάσισε κάποιος σκηνοθέτης να μου βάλει ένα μουσικό χαλί, σ’ αυτό το κινηματογραφικό σκηνικό. Ένα τρένο επιταχύνει στον κάμπο, μια ταξιδιώτισσα να χαζεύει την ομορφιά απ’ το παράθυρο και μια φωνή να τραγουδάει ‘’ Νοέμβρης μήνας ταξιδεύει μ'ένα τρένο, Αθήνα –Λάρισα ωραία Θεσσαλία.’’

Κι όμως το σωστό τραγούδι, τη σωστή στιγμή, στο σωστό μέρος σκέφτεσαι πώς το πετυχαίνω; Έτυχε κι ήρθε μόνο του. Κι ήταν το διαμαντάκι της ημέρας. Μια στιγμή που μπορεί να φαίνεται ασήμαντη, επουσιώδης…Δεν ήταν όμως πεζή.Κι επειδή είμαστε πλήρεις πεζότητας και ωμότητας, αυτόν το Νοέμβρη που ξεκίνησε με μια τόσο όμορφη μουσική υπόκρουση, με μια τόσο αισθαντική στιγμή δε μπορούμε να τον δούμε λίγο διαφορετικά;

Νοέμβρης μήνας ταξιδεύει