Παίζοντας σκάκι με τη Lysippe! #Αυγουστιάτικες_επισκέψεις vol.4

Την Αναστασία πολλοί από εσάς,την ξέρετε.Είναι το Λυσιππάκι μας και μας χαρίζει υπέροχα πραγματικά κείμενα,ιδέες και προβληματισμούς μέσα από το On the Up and Up.Γι' αυτό και όταν μου ήρθε η ιδέα για τούτη εδώ την στήλη σκέφτηκα αμέσως,πως θα ήθελα να τη φιλοξενήσω!Στις #Αυγουστιάτικες_επισκέψεις λοιπόν σήμερα η Lysippe!

Λοιπόν Αναστασία...

Πότε ξεκίνησες το blogging και τι ήταν αυτό που σε παρακίνησε να ξεκινήσεις;

Το On the Up and Up είναι το δεύτερο blog που άνοιξα. Το πρώτο το άνοιξα ένα βράδυ που 'βρεχε, που 'βρεχε μονότονα κι είχε τη σφραγίδα του '10, τους πρώτους μήνες μου ως φοιτήτρια. Μέτρησε μόνο λίγους μήνες ζωής και άφησε χρόνους στο blogικό γίγνεσθαι, άδοξα. Ο Φλεβάρης του '11 με βρίσκει με την θέληση να το ξαναπιάσω απ' την αρχή το όλο θέμα. Τι με παρακίνησε; Δεν ξέρω! Πραγματικά δεν ξέρω, αφού ποτέ μου δεν το είχα με το γράψιμο, κι ουδέποτε κράτησα ημερολόγιο που στη συνέχεια θα το μετέτρεπα σε ηλεκτρονικό κιτάπι. Ακούσια και μηχανικά πάρθηκε η απόφαση, δίχως περαιτέρω  σκέψεις. Ίσως η απόφασή μου να ενείχε την ανάγκη για έκφραση (καθώς τότε ήμουν περισσότερο κλειστή) και την θέληση να challengάρω τον εαυτό μου, να δω μέχρι πού μπορώ να φτάσω και τι μπορώ να καταφέρω. Να με ανακαλύψω, να με εξελίξω και να μοιραστώ, εν ολίγοις!

Για πες μας και από πού εμπνεύστηκες το υπέροχο blogονομά σου...

Είναι παρμένο απ' την μυθολογία.

Πιο συγκεκριμένα...

"Στην ελληνική μυθολογία η Λυσίππη ήταν μία απ' τις κόρες του Προίτου, βασιλιά της Τίρυνθας, και της Σθενέβοιας, κόρης του βασιλιά της Λυκίας. Η Λυσίππη και η μία ή δύο (κατ' άλλη εκδοχή) αδελφές της είναι γνωστές συλλογικά ως Προιτίδες. Αδελφός τους, αρκετά μικρότερος στην ηλικία από αυτές, ήταν ο Μεγαπένθης.

Οι Προιτίδες έκαναν το λάθος να περιγελάσουν το ξόανο της θεάς Ήρας, οπότε η Ήρα τους ενέβαλε δαιμονική τρέλα (μανία), από την οποία τις θεράπευσε ο Μελάμποδας. Μετά από αυτό, ο Προίτος πάντρεψε τη Λυσίππη με τον αδερφό του Μελάμποδα, τον Βίαντα.

Με το όνομα Λυσίππη είναι επίσης γνωστή η πρώτη βασίλισσα των Αμαζόνων, η οποία ίδρυσε την μυθική πρωτεύουσα του έθνους τους, Θεμίσκυρα. Γονείς της ήταν η Οτρήρη και ο θεός Άρης."

Αφενός το επέλεξα γιατί ήθελα κάτι διαφορετικό και μου άρεσε πολύ σαν όνομα, κι αφετέρου μου βγάζει κάτι αισιόδοξο και φωτεινό, μια αρμονία.

Υπάρχει κάποια από τις αναρτήσεις σου,που είναι ιδιαίτερα αγαπημένη-ξεχωριστή για εσένα και για ποιο λόγο;

Αγαπάω όλα τα "παιδιά" μου, μα ξεχωρίζω περισσότερο τις αναρτήσεις που έχω φτιάξει κι αφιερώσει σε αγαπημένα μου άτομα. Είναι ποτισμένες με πολλή αγάπη, τρυφεράδα.

Πότε έρχεται αυτή η ‘’άτιμη’’ η έμπνευση;

Όχι, πάντως, όποτε την θέλω εγώ. Απρόσκλητη έρχεται. Γι' αυτό και λειτουργώ με χρονοκαθυστέρηση, όπως είπε μια φίλη κι είχα γελάσει πολύ, σε διάφορα δρώμενα που απαιτούν χρονικό πλαφόν.

Τι έχεις μάθει μέσα από το blogging;

Το σημαντικότερο είναι ότι εξερεύνησα κι έφερα στο φως δυνατότητες που αγνοούσα ότι είχα, και τις βελτίωσα. Σ' αυτό στάθηκαν φωτεινοί φάροι φίλοι που, μέσα από τις ιδέες τους, σου δίνουν κίνητρο. Ένας από αυτούς είναι και η Αριστέα, που λόγω αυτής ασχολήθηκα με την ποίηση, που υπό άλλες περιπτώσεις δεν θα τολμούσα να αγγίξω, ή θα αργούσα να καταπιαστώ μαζί της.

Ποιες είναι οι αγαπημένες σου συνήθειες;

Οι καλές και ουσιώδεις συζητήσεις, με τις αναλύσεις τους και τις μικρές και μεγάλες τους εξομολογήσεις, το γράψιμο, η μουσική, οι ταινίες κι αναμφισβήτητα το διάβασμα.

Τώρα που σε βρήκαμε…..διάλεξέ μας ένα τραγούδι,ένα βιβλίο,ένα συναίσθημα...

 Δύσκολα μου βάζεις! Για να δούμε...

Τραγούδι ~ Καραβάκια - Νατάσα Μποφίλιου. Για την ευαισθησία του και για το τι σημαίνει για μένα αυτό το τραγούδι. Συγκινούμαι πάντοτε στο άκουσμά του.

 Βιβλίο ~ Ο Γλάρος Ιωνάθαν, μακράν. Τόσο για τα μηνύματά του, όσο και για τη σύνδεσή του με αγαπημένη μου φίλη.

 Συναίσθημα ~ Αυτό της αγάπης βέβαια. 

Το μότο της Αναστασίας είναι…

Το πιο ουσιώδες τρίπτυχο: Ζήσε, αγάπα, μάθε. 

Το απομεινάρι του ασπρόμαυρου! 

Λευκό και Μαύρο. Καταδικασμένα να μοιράζονται την ίδια αλυσίδα, καθιστάμενα άφευκτοι συνοδοιπόροι, μα καταραμένα με την ουλή τής ακατάλυτης εχθροπάθειας. Αφημένα στο άδρομο βουνό του δίχως τέλους Παραλληλισμού, λαμβάνοντας υπόψιν το μαρκάρισμα στο κέντρο του μετώπου. Ένα μαρκάρισμα όμοιο, μόλο που διαφέρει στην φωτεινότητα - το ένα να είναι καταφώτιστο, ενώ το άλλο να θαμποφέγγει.

Αναπόδραστα, εμπλέκονται στην αντιμαχία, αφού οι ρόλοι που έχουν καλεστεί να ενσαρκώσουν, είναι δύο αντικριστοί πόλοι: το Καλό και το Κακό.

Μία διαμάχη από καταβολής κόσμου...

Η μάχη που διαδραματίζεται στη σκακιέρα, θα μπορούσε να αποτελέσει μια ακριβή μικρογραφία τής προσπάθειας να υπερισχύσει το μεν ή το δε. Βέβαια, θα μπορούσε να ιδωθεί/ερμηνευθεί διαφορετικά, αναλόγως τη βίγλα.

Η πλέον ουσιώδης ερμηνεία, αυτή που αποτελεί τη ρίζα για όλα τα υπόλοιπα που μπορούν να ακολουθήσουν, εξαρτώμενα απ' το υπερισχύον χρώμα, είναι η αντιπαράθεση του λευκού και του μαύρου ως αντιστοιχία τής πάλης τού ανθρώπου με τον ίδιο του τον εαυτό - την προσπάθεια της καθυπόταξης του σκοταδιού που κουβαλάει μέσα του.

Μια παρτίδα καθόλα μοναχική, χρονοβόρα κι οδυνηρή, έως ότου φτάσει στην απώτατη ακτή και κάνει το μαύρο να νιώσει άξαφνα ντροπή, και να αποχωρήσει ηττημένο!

Μια παρτίδα που επιβάλλει το ξετύλιγμα των κύκλων, το γδύσιμο, την διαλογή των ήχων από ένα εκκωφαντικά κακόηχο σύνολο, την τελεία στην αδολεσχία και την σθεναρή αντίσταση του να συνεχίσεις να παραπαίεις σε υγρούς και σκοτεινούς αγωγούς.

Λοιπόν; Ποιος είναι για μια παρτίδα σκάκι;