Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2018

Τρεις χιλιάδες κρεμάστρες

Στο γραφείο της γερουσιάστριας του Μάιν Susan Collins τρεις χιλιάδες συρμάτινες κρεμάστρες έχουν σταλεί ως τώρα από αμερικανούς πολίτες. Ασυνήθιστη κίνηση; Παράξενη; Μήπως και ανούσια; Ίσως όχι και τόσο. 
Στις μακρινές μας, αλλά και τόσο κοντινές, ΗΠΑ μετά τη συνταξιοδότηση του δικαστή του Ανώτατου Δικαστηρίου, Άντονι Κένεντι, ήρθε η ώρα της αντικατάστασης, διαδικασία που δεν είναι και τόσο απλή και σίγουρα καθόλου αδιάφορη κι αυτό γιατί η επιλογή των δικαστών του Ανώτατου Δικαστηρίου περνάει κατά κύριο λόγο από τα χέρια του Προέδρου. Η επιλογή βέβαια αυτή δεν είναι ενέλεγκτη, καθώς απαιτείται για το διορισμό η έγκριση του σώματος της Γερουσίας. Και κάπου εδώ μπαίνουν στο σκηνικό οι συρμάτινες κρεμάστρες στο γραφείο της Collins.

Η Collins αποτελεί αυτό που ονομάζουμε swing voter. Το πρόσωπο εκείνο δηλαδή που η ψήφος του είναι αδιευκρίνιστη και μη προβλέψιμη, καθοριστική ωστόσο εν προκειμένω για το τελικό αποτέλεσμα. Με δεδομένο λοιπόν πως ο  υποψήφιος του Ντόναλντ Τραμπ, ο συντηρητικός εφέτης Μπρετ Κάβανο, για να διοριστεί στο Ανώτατο Δικαστήριο πρέπει να εγκριθεί από τη Γερουσία και με τις ψήφους ανάμεσα σε Ρεπουμπλικάνους και Δημοκρατικούς να βρίσκονται οριακά κοντά, η ψήφος της Collins φαίνεται να είναι ιδιαίτερα σημαντική. Ρεπουμπλικανή και η ίδια, έχοντας εκφράσει όμως συχνά διαφορετικές από εκείνες του κόμματός της απόψεις μοιάζει να ξεφεύγει κάπως από το συντηρητισμό του αμερικανού Προέδρου.
Ποιος είναι όμως ο μεγάλος φόβος των πολιτών που έχουν γεμίσει με κρεμάστρες το γραφείο της Collins; Ας πάμε σαρανταπέντε χρόνια πίσω, στα 1973, χρονιά σταθμός για τα δικαιώματα των γυναικών στις ΗΠΑ αφού με την απόφαση ορόσημο Roe vs Wade κρίθηκε πως οι αμβλώσεις στις ΗΠΑ πρέπει να αποποινικοποιηθούν και πως πολλές από τις απαγορεύσεις και τους περιορισμούς που υπήρχαν αντέβαιναν στην 14η τροποποίηση του Συντάγματος των ΗΠΑ. Η ίδια απόφαση έκρινε πως το κράτος μπορεί να επεμβαίνει στο ζήτημα μόνο κατά το τρίτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης, κάτι το οποίο αργότερα με την απόφαση Planned Parenthood vs Casey τροποποιήθηκε, καθώς κρίθηκε πως η χρονική στιγμή από την οποία και έπειτα το κράτος μπορεί να απαγορεύσει την άμβλωση είναι το σημείο κατά το οποίο το έμβρυο μπορεί να ζήσει και μόνο χωρίς να μεγαλώνει στο σώμα της μητέρας του.

Μπρετ Κάβανο και Ντόναλντ Τραμπ

Αυτές τις ιστορικές για τον νομικό πολιτισμό των ΗΠΑ αποφάσεις φοβούνται οι ακτιβιστικές οργανώσεις αλλά και δημοκρατικοί πολίτες των ΗΠΑ πως μια νέα συντηρητική σύνθεση του Ανώτατου Δικαστηρίου, που θα υπάρξει στην περίπτωση διορισμού του Κάβανο, θα ανατρέψει κι οι συρμάτινες κρεμάστρες έρχονται ως μια υπενθύμιση προς την Collins του τρόπου στον οποίο κατέφευγαν παλαιότερα οι γυναίκες που ήθελαν να τερματίσουν στα κρυφά την εγκυμοσύνη τους, οδηγούμενες πολλές φορές και στο θάνατο. 
Όλα αυτά βέβαια δεν είναι τυχαία, η ρητορική του αμερικανού Προέδρου σχετικά με το ζήτημα είναι πράγματι πολύ ξεκάθαρη εδώ και καιρό. Ο Ντόναλντ Τραμπ αυτοπροσδιορίζεται ως pro-life υποστηρικτής, υπέρ της ζωής δηλαδή, και όχι pro-choice, υπέρ δηλαδή της επιλογής και δεν αφήνει κανένα περιθώριο συζήτησης, σχετικά με τις διάφορες παραμέτρους που εμφανίζονται στο ζήτημα της άμβλωσης, το χρόνο δηλαδή κατά τον οποίο μπορεί να πραγματοποιηθεί, το εάν το έμβρυο φέρει γενετικές ανωμαλίες ή σοβαρές ασθένειες, το εάν η υγεία της εγκύου απειλείται και στο τέλος το ίδιο το δικαίωμα κάθε γυναίκας να είναι αυτόνομη και να αποφασίζει για το σώμα της. O Richard Wolffe, αρθρογράφος στη Guardian, λέει πως στην πραγματικότητα η μόνη σταθερή θέση του Τραμπ είναι η περιφρόνησή του προς τις γυναίκες. Και ίσως να μην έχει άδικο.
H Καναδέζα συγγραφέας, Margaret Atwood, μιλώντας για το δυστοπικό μυθιστόρημά της, Handmaid's Tale, γραμμένο τη δεκαετία του ογδόντα, τόνισε ακριβώς αυτές τις θέσεις του αμερικανού Προέδρου και τις συνέπειές τους στην αμερικανική κοινωνία. ''Δε ζούμε ακόμη στη Γαλααδ (σ.σ το δυστοπικό, θεοκρατικό,συντηρητικό κράτος του μυθιστορήματος της Ατγουντ), βλέπω όμως γύρω μου πολλά στοιχεία από αυτή". Το αν θα γυρίσουμε πενήντα χρόνια πίσω μένει μόνο να το δούμε.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου