H θάλασσα είναι λάδι. Σχεδόν, γιατί που και που έρχεται ένα μικρό αεράκι να ταράξει την επιφάνειά της. Σαν χάδι που ξυπνάει το σώμα, σαν ερωτικό σκίρτημα.
Ακίνητα σχεδόν και τα κλαδιά των πεύκων. Ρίχνω καμια κλεφτή ματιά προς τα πάνω. Αν δω τις πευκοβελόνες να κουνιούνται λιγάκι πάει να πει πως θα ρθει ένα μικρό φύσημα να μας δροσίσει από την κάψα της ημέρας.
Η θάλασσα με τα πεύκα μαζί έχουν ήδη φτιάξει το πιο όμορφο σκηνικό. Κάπου πάνω απ' τα πεύκα και πολύ πάνω από τη θάλασσα έχουμε και τον κατάδικό μας κι όλου του κόσμου προβολέα. Φεγγάρι που ρίχνει τις ακτίνες του στη θάλασσα,γιατί τη γουστάρει και θέλει να την ομορφύνει κι άλλο. Όσο παίρνει δηλαδή να ομορφύνει.
Κάπου εκεί δίπλα στη θάλασσα και κάτω από τα πεύκα, λίγα τραπέζια στη σειρά έχουν στηθεί να υποδεχθούν παρέες. Παρέες αγαπημένες, γιατί οι παρέες του καλοκαιριού δε μπορεί παρά να είναι αγαπημένες. Τη χαλάρωση και την ξεγνοιασιά με συμβατικές παρέες δε μπορείς να τις βιώσεις. Αραγμένες αυτές κάτω απ' τα πεύκα τσουγκρίζουν τα ποτήρια τους. Με παγωμένη μπύρα ή κρύο τσίπουρο, που σε καίει λιγάκι στον ουρανίσκο.
Μια σπίθα ανάβει ένα τσιγάρο. Τσαφ! Οι σπίθες του καλοκαιριού είναι υπεύθυνες για το άναμμα όχι μόνο των τσιγάρων, μα και των πνευμάτων. Ο καπνός κάνει λίγες βόλτες στον θερινό αέρα και σε λίγο η μυρωδιά του χάνεται. Τη θέση του παίρνει ένα σπιρτόζικο ανδρικό άρωμα που φέρνει το αεράκι που τώρα φυσά κάτω από τα ρουθούνια σου. Ταιριάζει απόλυτα με τη βραδιά. Σαν να το 'φτιαξαν σταγόνα σταγόνα γι' αυτή τη βραδιά.
Η θάλασσα παύει να είναι πια τόσο ήρεμη και νηφάλια. Σαν να την πότισαν κι αυτή αλκοόλ κι έχει αναστατωθεί. Ένα μικρό κυματάκι σκάει τώρα δίπλα μας. Και ο παφλασμός σα φιλί αργό που δίνουν χείλη δροσερά και ποτισμένα με αλμύρα. Τα χείλη που είναι άξια να δίνουν φιλιά τα καλοκαίρια. Αυτά και μόνο αυτά.
Ο παφλασμός επαναλαμβάνεται όλο και πιο συχνά, όλο και πιο ρυθμικά. Σχεδόν σε καλεί να χορέψεις. Μα θα χορέψεις έτσι κι αλλιώς, αφού τώρα πια στο αίμα σου κυλάει κέφι και οι καρέκλες κάτω από τα πεύκα δε σε χωράνε.
Τα πενηνταράκια έχουν αδειάσει, μόνο ο γλυκάνισος τώρα αναβλύζει απ' αυτά σαν άγιο μύρο.
Το μεταλαμβάνεις.
Μεταλαμβάνεις όλο αυτό το θαύμα.
Γιατί δε μπορεί, κάτι τέτοιες στιγμές είναι τα θαύματα.
Το κείμενο πρωτοδημοσιεύθηκε στο enfo.gr
Ακίνητα σχεδόν και τα κλαδιά των πεύκων. Ρίχνω καμια κλεφτή ματιά προς τα πάνω. Αν δω τις πευκοβελόνες να κουνιούνται λιγάκι πάει να πει πως θα ρθει ένα μικρό φύσημα να μας δροσίσει από την κάψα της ημέρας.
Η θάλασσα με τα πεύκα μαζί έχουν ήδη φτιάξει το πιο όμορφο σκηνικό. Κάπου πάνω απ' τα πεύκα και πολύ πάνω από τη θάλασσα έχουμε και τον κατάδικό μας κι όλου του κόσμου προβολέα. Φεγγάρι που ρίχνει τις ακτίνες του στη θάλασσα,γιατί τη γουστάρει και θέλει να την ομορφύνει κι άλλο. Όσο παίρνει δηλαδή να ομορφύνει.
Κάπου εκεί δίπλα στη θάλασσα και κάτω από τα πεύκα, λίγα τραπέζια στη σειρά έχουν στηθεί να υποδεχθούν παρέες. Παρέες αγαπημένες, γιατί οι παρέες του καλοκαιριού δε μπορεί παρά να είναι αγαπημένες. Τη χαλάρωση και την ξεγνοιασιά με συμβατικές παρέες δε μπορείς να τις βιώσεις. Αραγμένες αυτές κάτω απ' τα πεύκα τσουγκρίζουν τα ποτήρια τους. Με παγωμένη μπύρα ή κρύο τσίπουρο, που σε καίει λιγάκι στον ουρανίσκο.
Μια σπίθα ανάβει ένα τσιγάρο. Τσαφ! Οι σπίθες του καλοκαιριού είναι υπεύθυνες για το άναμμα όχι μόνο των τσιγάρων, μα και των πνευμάτων. Ο καπνός κάνει λίγες βόλτες στον θερινό αέρα και σε λίγο η μυρωδιά του χάνεται. Τη θέση του παίρνει ένα σπιρτόζικο ανδρικό άρωμα που φέρνει το αεράκι που τώρα φυσά κάτω από τα ρουθούνια σου. Ταιριάζει απόλυτα με τη βραδιά. Σαν να το 'φτιαξαν σταγόνα σταγόνα γι' αυτή τη βραδιά.
Η θάλασσα παύει να είναι πια τόσο ήρεμη και νηφάλια. Σαν να την πότισαν κι αυτή αλκοόλ κι έχει αναστατωθεί. Ένα μικρό κυματάκι σκάει τώρα δίπλα μας. Και ο παφλασμός σα φιλί αργό που δίνουν χείλη δροσερά και ποτισμένα με αλμύρα. Τα χείλη που είναι άξια να δίνουν φιλιά τα καλοκαίρια. Αυτά και μόνο αυτά.
Ο παφλασμός επαναλαμβάνεται όλο και πιο συχνά, όλο και πιο ρυθμικά. Σχεδόν σε καλεί να χορέψεις. Μα θα χορέψεις έτσι κι αλλιώς, αφού τώρα πια στο αίμα σου κυλάει κέφι και οι καρέκλες κάτω από τα πεύκα δε σε χωράνε.
Τα πενηνταράκια έχουν αδειάσει, μόνο ο γλυκάνισος τώρα αναβλύζει απ' αυτά σαν άγιο μύρο.
Το μεταλαμβάνεις.
Μεταλαμβάνεις όλο αυτό το θαύμα.
Γιατί δε μπορεί, κάτι τέτοιες στιγμές είναι τα θαύματα.
Το κείμενο πρωτοδημοσιεύθηκε στο enfo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου