Μη με κοιτάς στα μάτια...

Πάει ένας χρόνος που ασχολούμαι με τους παραδοσιακούς χορούς.Κι είναι ένα ταξίδι. Σήμερα βρίσκεσαι στη Θεσσαλία, αύριο πλέεις προς τα νησιά, έπειτα πας μια βόλτα προς Ήπειρο,πετάγεσαι στη Μακεδονία, περνάς από Θράκη και καταλήγεις Μικρά Ασία. Είναι σαν να ζεις τους τόπους και την ιστορία τους μέσα από το τραγούδι γράφοντας τη δική σου ιστορία με τα πατήματά σου στο έδαφος. Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να νιώσει κάποιος τι πάει να πει πολυπολιτισμικότητα,έχοντας μεν  τον ελληνικό πολιτισμό ως σημείο αναφοράς, προσεγγίζοντας όμως τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κάθε τόπου ξεχωριστά, αναγνωρίζοντας τη γοητεία του διαφορετικού. 

Κι έπειτα είναι και η παρέα. Η ομαδικότητα. Κι ο στόχος της παρέας-ομάδας ένας:η απόλαυση. Η απόλαυση της μουσικής, των βημάτων, της έντασης που διαπερνά το κορμί, της στιγμής που τα όργανα σιγοπαίζουν τις πρώτες νότες και εσύ πιάνεις το χέρι του διπλανού σου και τον σύρεις στο χορό, στο γλέντι. Νομίζω πια πως αυτή η ''παράσυρση'', η ''ζήλεια'' που νιώθεις, όταν κάποιος χορεύει, κι εσύ βρίσκεσαι ακόμη στη θέση σου και τελικά απλά δεν αντέχεις και σηκώνεσαι, είναι ό,τι συγκλονιστικότερο. Μαζί με τη στιγμή που νιώθεις πως δε σε νοιάζει τίποτα. Ας βρέχει από πάνω, το κλαρίνο κελαηδάει, δε με ενδιαφέρει, ας βραχώ, η ψυχή μου πετάει! H ψυχή πετάει, κι αυτή η ομαδική ανάταση δεν περιγράφεται. Άνθρωποι που μπορεί να μη συμφωνούν σε τίποτα, να είναι τόσο διαφορετικοί, εκείνη τη στιγμή ενώνονται με ένα νήμα αόρατο, χορεύουν, επικοινωνούν με το βλέμμα, ταυτόχρονα ενθουσιάζονται κι αγαλιάζουν.

via pinterest

Κι είναι τέλος και κάτι ακόμα. Αυτή η ''καψούρα'' σε κάποια από τα παραδοσιακά τραγούδια! Ναι, σωστά διαβάσατε, η καψούρα!. Πέρα από τα υπέροχα εκείνα τραγούδια που αφηγούνται την καθημερινή ζωή, τα ήθη και τα έθιμα, τις θρησκευτικές γιορτές ή δυστυχώς πολλές φορές και πολέμους, καταστροφές και ξεριζωμούς υπάρχουν κι εκείνες οι μελωδίες οι ερωτικές. Γιατί ποιος μπορεί να μην συμφωνήσει στο άκρως ερωτικό του στίχου ''Μη με κοιτάς στα μάτια/γιατί ζαλίζομαι/θυμάμαι τα φιλιά σου/ και σκανδαλίζομαι'' ή και τόσων άλλων στίχων των τραγουδιών αυτών; Ποιος μπορεί να μην κάνει εικόνα το ''βασιλικός θα γίνω στο παραθύρι σου''; Ένα πλακόστρωτο δρομάκι σ' ορεινό χωριό, ένα μπαλκόνι μ' ένα βασιλικό πλατύφυλλο και μόνο φως το φεγγάρι, να κρατάει το φανάρι στους ερωτευμένους.