#Stop Mind Borders

Μπήκα προχθές σ' ένα fast food για να πάρω ένα σάντουιτς. Η κυρία που με εξυπηρέτησε μιλούσε ελληνικά σπαστά με έντονη προφορά. Πριν ετοιμαστεί το φαγητό μου, μπήκαν δυο παιδάκια μέσα και ζήτησαν κρέπες.Τους τις ετοίμασε και, όταν τα παιδιά έφυγαν, άρχισε να μιλάει για τα δικά της παιδιά.''Έχω δίδυμα, ένα αγόρι και ένα κορίτσι, πάνε στη δευτέρα γυμνασίου. Προχθές μετά τον αγιασμό πήγαν όλη η παρέα να φάνε κρέπες εκεί κοντά στο σχολείο, αλλά μου λένε μαμά, σαν τις δικές σου δεν είναι. Εσύ φτιάχνεις καλύτερο φύλλο και κάνεις και καλύτερη γέμιση. Είναι πολύ χαριτωμένα και τα δυο τους!'' Μιλήσαμε λίγο ακόμη και έπειτα έφυγα. 

Ομολογώ πως χάρηκα πολύ γι' αυτή τη σύντομη κουβέντα. Είναι όμορφο να μοιράζεται μαζί σου κάποιος τις σκέψεις του, κάποιες στιγμές από την καθημερινότητα και την προσωπική του ζωή. Πόσο μάλλον όταν ο άνθρωπος αυτός βρίσκεται στη δουλειά και εργάζεται, όπως συμβαίνει δυστυχώς πια, ατέλειωτες ώρες με ορθοστασία πάνω από ζεστά τηγάνια και ταψιά. Και ακόμη περισσότερο είναι όμορφο να σου μιλάει ένας άνθρωπος που είναι πολύ πιθανόν,έως και σίγουρο μπορώ να πω, να έχει δεχθεί ρατσισμό και άσχημη συμπεριφορά από την κοινωνία γιατί δεν είναι γηγενής,αλλά αλλοδαπός. 

Διαβάζω πολλά άρθρα πάνω στο ζήτημα των μεταναστών και των προσφύγων, όπως επίσης διαβάζω και σχόλια του κόσμου και μπορώ να πω πως απογοητεύομαι όλο και περισσότερο. Κι αναρωτιέμαι πού κρύβεται τόσο μίσος, τόσο χολή, πόσο κακό μπορεί να χωράει σ' έναν άνθρωπο; Ομολογώ πως δεν ξέρω πώς μπορούν να αλλάξουν τέτοια μυαλά, που μισούν το συνάνθρωπο, που φτάνουν να φέρονται άσχημα σε μικρά παιδιά.

Μετανάστες στο Ellis Island, το νησί που από το 1890 έως το 1954 αποτέλεσε την είσοδο για εκατομμύρια ανθρώπων που ζητούσαν ένα καλύτερο μέλλον στις Η.Π.Α

Δε θα αφιερώσω αυτό το άρθρο για να αναλύσω τη διαφορά ανάμεσα στον πρόσφυγα, το μετανάστη και τον αιτούντα άσυλο. Υπάρχουν πράγματι εξ ορισμού διαφορές ανάμεσά τους, που έχουν ιδιαίτερη σημασία στο διεθνές δίκαιο. Παρά ταύτα, μένω σε κάτι που ίσως είναι απολύτως προφανές. Κανείς δεν εγκαταλείπει το σπίτι του χωρίς λόγο. Δείτε απλώς γύρω σας. Για ποιο λόγο χιλιάδες νέων επιστημόνων έχουν αφήσει την Ελλάδα και έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό; Από βίτσιο; Επειδή μήπως τους πείραζε το ελληνικό κλίμα ή γιατί κάθε πόρτα που χτυπούσαν τους οδηγούσε σε εκμετάλλευση; Σκεφτείτε λοιπόν αντίστοιχα τι μπορεί να έχει συμβεί και στους αλλοδαπούς που βρίσκονται στη χώρα μας. 

Τον περασμένο Ιούνιο ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης κυκλοφόρησε μια πολύ ωραία καμπάνια για τα σύνορα που έχουμε στο μυαλό μας. Μικρές αληθινές ιστορίες με ανθρώπους της "διπλανής  πόρτας'' που μιλάνε για τους μετανάστες με τον πιο άσχημο τρόπο. Λόγια που στο τέλος κάθε βίντεο αποκαλύπτεται πως οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές τα είχαν ακούσει από τους ντόπιους κατοίκους, όταν βρέθηκαν για πρώτη φορά στο εξωτερικό ως μετανάστες. Stop Mind Borders! μας καλούν να πράξουμε. Είναι τελικά τόσο δύσκολο;