Τρίτη 3 Φεβρουαρίου 2015

τα τραγούδια κάηκαν...

Λένε πως άμα είσαι ερωτευμένος νομίζεις, πως όλα τα τα τραγούδια εχούν γραφτεί για εσένα.Και τον καλό σου. Ή την καλή σου.Που λέει ο λόγος και τα καγκέλια ν’ ακούσεις θα νομίζεις πως γράφτηκαν για να περιγράψουν το δικό σας μεγάλο, ανυπέρβλητο, εξωπραγματικά παραμυθένιο και ασύγκριτο έρωτα που ‘’τελικά δεν υπάρχει μόνο στις ταινίες’’
Συνηθισμένες οι σκηνές που κάθεσαι ακίνητη-σαν να έχει χαθεί η επικοινωνία με το περιβάλλον-και κοιτάς το ταβάνι ακούγοντας όλα αυτά τα τραγούδια που θα θελες να ‘ναι soundtrack τότε που τρέχατε στην παραλία, ή περιπλανιόσαστε στην πόλη χωρίς να ξέρετε πού πάτε ή τότε που τρώγατε πατατάκια μέχρι να μη χωράει άλλο το στομάχι κάθε φορά που βλέπατε ταινία. Ονειροπολείς δηλαδή ασύστολα με μουσική υπόκρουση και ίσως να λατρέψεις λίγο παραπάνω κάποια τραγούδια που ήδη λάτρευες γιατί μέσα στις λέξεις και τις νότες βρίσκεις τον άνθρωπο που αγαπάς.

Αν αγαπάς και λίγο παραπάνω τα ‘’λευκά φορέματα’’ το πας λίγο παραπέρα (πολύ παραπέρα μάλλον αλλά τα όνειρα δε φορολογούνται…) και σηκώνεσαι να χορέψεις καταμεσής του δωματίου σου αυτό που θα γίνει ‘’ο πρώτος σας χορός’’ ως παντρεμένοι….



Είναι δεδομένο πως συνδέουμε τη μουσική μ’ αυτά που ζούμε.Μ’ όσα περνάμε πόσο μάλλον όταν πρόκειται για τον έρωτα, που σου φέρνει κι ένα πάνω κάτω σε μεταβολισμό, ομοιόσταση και όλα τα συναφή.
Αυτό που δεν αντέχουμε είναι το μετά.Μετά;
Μετά…εννοώ που θα τελειώσει η σχέση (πήρα την κακή εκδοχή-δε φταίω εγώ η οικονομία του κειμένου...) και κατ’ αρχάς περνάμε σε άλλο ρεπερτόριο για ένα διάστημα.Όταν όμως ξεπεράσουμε αυτή τη φάση και αποφασίσουμε να ανανεώσουμε και πάλι το playlist μας κάποια τραγούδια έχουν καεί.Καταστράφηκαν ίσως για πάντα.Για εκείνα τα τραγούδια λέω που τα ακούγαμε τότε που ονειρεύομασταν με ανοιχτά τα μάτια και τώρα πια έχουν συνδεθεί απόλυτα με εκείνες τις στιγμές, με εκείνο τον άνθρωπο. Γιατί και καιρός να περάσει θα φέρνουν αναμνήσεις και δε μπορεί θα υπάρχει έστω και ένα μικρό αγκαθάκι ή πολύ απλά τις καινούριες στιγμές που πρόκειται να ζήσουμε θέλουμε να τις ενορχηστρώσουμε με κάτι αποκλειστικά καινούριο,πρωτόγνωρο, άφθαρτο.
Κάηκαν τα τραγούδια.Και κρίμα γιατί τα είχαμε αγαπήσει πολύ.
Κι όπως μου λέει μια φίλη ‘’Έκαψα τα τραγούδια που άκουγα με τους πρώην κι αυτά που έβαζα για ξυπνητήρι το πρωί…’’



5 σχόλια:

  1. Και κάπως έτσι δημιουργείται η διασκευή...:
    Τα τραγούδια μου καίω,
    Τα τραγούδια μου καίω, τα καίω,
    δε θα πάω πουθενά.
    ;-)
    Κρύβουν αλήθειες τα λόγια σου!
    Καλό μήνα, λουλουδάκι μου!
    ΣΣΣΣΜΟΥΤΣ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χαχαχαχα Γιάννα!! φοβερή διασκευή!! κι αυτή σίγουρα δε θα καεί!

      Διαγραφή
  2. Κάθε στιγμή της μέρας έχει μουσκή για μένα, και, φυσικά, οι στιγμές με το σύντροφο. Αλλά, όταν χωρίζω, δεν "καίω" τα τραγούδια. Τα βάζω σε μια άλλη διάσταση. Υπάρχουν κι εκείνα που θυμίζουν επίμονα κι επίπονα, θέλουν απλά λίγο χρόνο!
    Καλή σου μέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Και αντε να μπλέξεις με άνθρωπο που σου έχει αφιερώσει όλη την ελληνική δισκογραφία. Ξέρεις μετά απο χωρισμό τι έκανα; Το έριξα στη μέταλ! χαχαχα...
    Διαβάζοντας το ποστ, πριν ακόμα το τελειώσω σκεφτόμουν ακριβώς αυτα που λες στη τελευταία παράγραφο.
    Τα καις τα τραγούδια όμως λες;
    Εγω πάντα όταν τα ακουω...νιώθω περίεργα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή