...και μη διστάζεις να χαμογελάσεις!

Είναι πολύπλοκες οι ανθρώπινες σχέσεις.Εκ των πραγμάτων αφού και οι άνθρωποι είμαστε πολύπλοκα όντα.Το θέμα είναι , πως αντί να προσπαθήσουμε να τις κάνουμε πιο απλές (όχι απλοϊκές...) σαν νερό που κυλάει μαλάκα σ' ένα ρυάκι-που λέει κι ένας φίλος μου-εμείς πάμε και προσθέτουμε εμπόδια το ένα πάνω στο άλλο.Πάμε και τους βάζουμε φορτία.Και το πιο υπέρβαρο απ' αυτά είναι η καχυποψία.Ξέρετε...αυτό που υποπτεύεσαι, πως όλοι μα όλοι θέλουν το κακό σου και πως θα στήσουν τρικούβερτο γλέντι έτσι και πας και φας τα μούτρα σου.

Νιώθω πως η καχυποψία έχει θρονιαστεί για τα καλά ανάμεσά μας.Είναι σαν ενοχλητικός επισκέπτης που δε λέει να φύγει.

Και φέρνω και παραδείγματα....μόνιμα στάτους που διαβάζω στο facebook (αφού από εκεί έχουμε καταλήξει να εκφραζόμαστε πλέον...) είναι του τύπου: ''Χαμογέλα και κάνε τους άλλους να αναρωτιούνται τι χάπια παίρνεις'' ''Δείξε χαρούμενος-κάνει τους πάντες να ανησυχούν''

Αυτά τα βαρυσήμαντα ποστ μου έφεραν στο μυαλό τις παρακάτω σκέψεις...

1)Ψυχαναγκαστικές, αφελείς συμβουλές.Θα 'θελα να ξερα ποιοι γράφουν αυτά τα στάτους; Άνθρωποι που έχουν φάει τη ζωή με το κουτάλι ας πούμε; Που έχουν περάσει και πίκρες και χαρές; Γιατί συνήθως αυτός που έχει περάσει πραγματικά δύσκολα ξέρει δυο πράγματα: πρώτον ότι όταν έχεις ουσιαστικά προβλήματα σε καμιά περίπτωση δε κάθεσαι να ασχοληθείς με το τι θα πούνε οι άλλοι και δεύτερον ότι είναι καλό να εκφράζεσαι.Ναι, να εκφράζεις και τον πόνο σου.Να τον βγάλεις από μέσα σου χωρίς να αναγκάζεσαι να παίρνεις το ψεύτικο χαμόγελο της κυρίας που μόλις βγήκε από το μπότοξ.Εξάλλου και κανένα σοβαρό πρόβλημα να μην έχεις, απλά έτυχε σήμερα και ξύπνησες στραβά δεν έχεις δικαίωμα βρε παιδί μου μια μέρα να είσαι κατσουφιασμένος;Δεν είμαστε και ρομποτάκια...

2)Γιατί πρέπει ντε και καλά όσοι μας βλέπουν χαρούμενους να λυπούνται και να αναρωτιούνται τι πάει καλά στη ζωή μας;Γιατί τόσο μα τόσο καχυποψία; Δηλαδή ΠΡΕΠΕΙ να χαμογελάσω με τη σκέψη ότι ''Α τώρα που είπαμε ένα γεια στο πεζοδρόμιο με την παλιά συμμαθήτρια και χαμογέλασα τόσο πλατιά που το χαμόγελό μου έφτασε μέχρι τ' αυτιά, αυτή όλη την ημέρα θα αναρωτιέται και θα τρώγεται τι μου πάει καλά εμένα και μάλιστα θα σκάει κιόλας από το κακό της που εγώ είμαι χαρούμενη''; Είναι τουλάχιστον μίζερο να πιστεύουμε, ότι όλοι ασχολούνται μαζί μας. Επιπλέον είναι λυπηρό να πιστεύουμε ότι όλοι είναι τόσο κακοί,που δε μπορούν ν' αντέξουν την ευτυχία ενός ανθρώπου.Κι είναι τόσο ανώφελο να χάνουμε τον αυθορμητισμό μας στην επικοινωνία μας με τους άλλους σκεπτόμενοι κάθε φορά ΤΙ ακριβώς θα πούμε μην και κάνουμε τη μεγάλη αποκάλυψη ότι κάτι δεν μας πάει καλά και ο άλλος χαρεί!Ας χαλαρώσουμε λίγο...

3)Όποιος έχει τη μύγα...Για να είμαστε τόσο σίγουροι ότι το χαμόγελό μας και η λάμψη του προσώπου μας θα σχολιαστεί αρνητικά, θα αποτελέσει αντικείμενο συζήτησης και πηγή κατάθλιψης για κάποιους μήπως εμείς είμαστε οι πρώτοι διδάξαντες;

4)Αναρωτηθήκαμε ποτέ αν μ' αυτή τη μυστικοπάθεια ωφελούμαστε έστω και λίγο;Θέλω να πω...πόσο ουσιώδες είναι τελικά σε κάθε άνθρωπο να βλέπουμε έναν πιθανό εχθρό μας, έναν κακόβουλο σχολιαστή των προσωπικών μας υποθέσεων; Δυστυχώς έτσι μπορεί να χάσουμε από δίπλα μας και ανθρώπους που νοιάζονται για εμάς αλλά εμείς τους διώχνουμε με την καχύποπτη στάση μας.

Να μη τα δυσκολεύουμε λοιπόν και πολύ τα πράγματα.Ούτε καχυποψία χρειάζεται, ούτε να κρύβουμε τα συναισθήματά μας.Be free και μη φοβάστε να χαμογελάσετε σε κανέναν!