Η ζωή είναι crispy! #Αυγουστιάτικες_επισκέψεις vol.5

As crisp as it gets-ένα food blog,που ξεφυλλίζοντάς το θέλετε δε θέλετε θα σας ανοίξει την όρεξη κι όχι μόνο για φαγητό,αλλά και για ταξίδια και για τέχνη!Ένα πραγματικό γαστρονομικό ταξίδι!

Σήμερα στις #Αυγουστιάτικες_Επισκέψεις θα γνωρίσουμε τη blogger,που ''κρύβεται'' πίσω από αυτό το πεντανόστιμο ιστολόγιο,τη Χριστίνα.

Λοιπόν Χριστίνα...

Πότε ξεκίνησες το blogging και τι ήταν αυτό,που σε ώθησε να ξεκινήσεις;

Ξεκίνησα το φθινόπωρο του 2008 κι αφορμή υπήρξε ένα συναρπαστικό –κυρίως από γαστρονομική άποψη!- ταξίδι στη Βαρκελώνη.

Τι μπορεί να βρει κανείς στο as crisp as it gets?

Συνταγές, δοσμένες όμως τις περισσότερες φορές με χιούμορ και καλή διάθεση. Και πάντα με τις ταπεινότερες προθέσεις! Συνταγές από ταινίες- το αγαπημένο μου θέμα, άλλωστε είχα ένα καταπληκτικό αφιέρωμα το 2012, το οποίο πιστεύω ήταν κι η καλύτερη στιγμή του blog. Παλιότερα έγραφα και για ταινίες ή αγαπημένες σειρές. Παρουσιάζω ενίοτε αγαπημένα μέρη, όπως για παράδειγμα, φέτος το καλοκαίρι έχω ένα άτυπο αφιέρωμα στα τρία αγαπημένα μου νησιά. Και γενικά στο blog αρέσουν τα αφιερώματα, τα οποία εμπνέομαι από...ο,τιδήποτε! Μέχρι κι η κρίση έγινε πηγή έμπνευσης!

Δεδομένου,ότι η σελίδα σου ως food blog ασχολείται κυρίως με τη μαγειρική και εν γένει το φαγητό και τη γαστρονομία,ποια είναι η προετοιμασία,που απαιτείται για κάθε ανάρτηση;

Έμπνευση, διάθεση για γράψιμο, ελεύθερο χρόνο. Κι ενθουσιασμό! Αν πρόκειται για συνταγή, αφού δοκιμάσω το πιάτο, θα το εγκρίνω- ό,τι έχω αναρτήσει έχει περάσει από αυστηρή κριτική!- και θα ξεκινήσω την ετοιμασία της ανάρτησης. Ενδιάμεσα παρεμβάλλεται και φωτογράφιση- που δεν είναι το δυνατό μου σημείο!

Πότε έγινε η πρώτη σου επαφή με τη μαγειρική;

Πολύ παλιά. Θυμάμαι από πολύ μικρή να παρακολουθώ ευλαβικά τη μητέρα μου όταν μαγείρευε στην κουζίνα. Τα καλοκαίρια πάντα τη βοηθούσα στην ετοιμασία του μεσημεριανού, μέχρι που από ένα σημείο και πέρα με άφησε και μαγείρευα μόνη μου. Εκείνη την εποχή πήγαινα Γυμνάσιο.

Για εσένα ποια είναι τα χαρακτηριστικά ενός τέλειου πιάτου;

Να ξεχειλίζει φρεσκάδα, απλότητα και να είναι μαγειρεμένο με αγάπη και μεράκι.

Παλαιότερα στο ξεκίνημα του δικού μου blog ψάχνοντας για μια ανάρτησή μου διάβασα το άρθρο σου για το ‘’Σαν νερό για ζεστή σοκολάτα’’ και μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση,ο τρόπος που συνδύασες τη γαστρονομία με τον κινηματογράφο και τη λογοτεχνία.Τελικά και το ίδιο το φαγητό είναι τέχνη και χωράει σε κάθε έκφανση της ζωής μας;

Μεγάλη συζήτηση γίνεται πάντα για το αν η μαγειρική είναι τέχνη. Ας τη δεχτούμε ως μια εφήμερη τέχνη που ικανοποιεί τις αισθήσεις της γεύσης και της όσφρησης –κατ’αρχήν.

Η μαγειρική είναι μια πράξη αγάπης, χωρά σε αυτήν φαντασία, μνήμη, κέφι, πάθος.

Η μαγειρική θέλει αφοσίωση- εμμονική αφοσίωση. Αν δεν την αγαπάς, αν βαριέσαι, αν δεν «ψήνεσαι», ασ’την.

Ποια υλικά θα δει κάποιος,αν ανοίξει αυτή τη στιγμή το ψυγείο σου;

Αυγά (που δεν λείπουν ποτέ), μουστάρδα (που επίσης δεν λείπει ποτέ!), γιαούρτι, φρούτα, λαχανικά, λευκό κρασί (2 φιάλες), νερό (αφρίζον και κανονικό) κι εδώ και 3 μέρες δύο βάζα με εκπληκτική χειροποίητη μαρμελάδα ροδάκινο!

Τελικά η ζωή τι θέλει για να γίνει crispy;

Ψυχραιμία θέλει!

Α, και πάντα φρέσκα, εποχιακά προϊόντα! 

Προσπαθώ να σκεφτώ τι ήταν αυτό, που παιδί ακόμα, με οδήγησε στην κουζίνα. Η λαιμαργία; Σίγουρα όχι η λαιμαργία, εκείνη την εποχή δεν είχα γίνει ακόμα λαίμαργη- αργότερα τα κατάφερα ...με τις γνωστές συνέπειες! Η περιέργεια; Η αγάπη για το καλό φαγητό; Τι ήξερα τότε; Ήμουν σε θέση να ξεχωρίσω ένα καλομαγειρεμένο πιάτο από ένα κακοφτιαγμένο; Η βαρεμάρα του καλοκαιριού; Ό,τι κι αν ήταν αυτό που με έσπρωχνε στην κουζίνα κάθε καλοκαίρι, το σίγουρο είναι ότι έμαθα να αγαπώ να μαγειρεύω. Εκείνα τα ζεστά πρωινά στην κουζίνα- ενώ ο πατέρας έλειπε στη δουλειά, η μητέρα συγύριζε στο υπόλοιπο σπίτι και τα δύο μικρά αδέρφια έπαιζαν έξω με τους φίλους- ήταν η βάση για την μετέπειτα πορεία μου ως λάτρης του μαγειρέματος και του ...τρώγειν!

Σε ανάμνηση αυτών των καλοκαιριών, παραθέτω το απόλυτο γλυκό του καλοκαιριού. Το έφτιαχνα τουλάχιστον 2-3 φορές την εβδομάδα, κι όλοι, αδέρφια, ξαδέρφια, κι όλα τα παιδιά της γειτονιάς, μαζευόμασταν και το τιμούσαμε δεόντως. Γέλια, ξεγνοιασιά και γεύσεις μιας άλλης εποχής που ακόμα αγαπάμε!

Μωσαϊκό (Σαλάμι γλυκό)

2 πακέτα πτι μπερ μπισκότα (για όσους θέλουν εκείνη την κλασική γεύση του γλυκού, τα πτι μπερ είναι κάτι περισσότερο από must)

1 πακέτο βούτυρο (250 γρ) το οποίο βούτυρο θα έχουμε αφήσει έξω από το ψυγείο λίγη ώρα να μαλακώσει.

2 αυγά (η θεία μου δεν έβαζε αυγά αλλά κάποτε μου είπαν ότι γίνεται καλύτερη η κρέμα με αυτά κι όντως έτσι είναι)

160 γρ  γρ ζάχαρη άχνη

4 γεμάτες κουταλιές σούπας κακάο

1 μικρό φλιτζάνι του καφέ κονιάκ (κλασικά τότε χρησιμοποιούσαμε Μεταξά 3* -δεν έλειπε από κανένα σπίτι! Κι ακόμα το χρησιμοποιούμε για εκείνη τη γνήσια γεύση του γλυκού!)

Ε, ξέρετε τώρα τι θα κάνετε! Σε ένα μεγάλο μπολ θα σπάσετε τα μπισκότα. Σε ένα άλλο εξίσου μεγάλο μπολ θα ανακατώσετε καλά όλα τα υπόλοιπα υλικά έτσι ώστε να πάρετε ένα ομοιογενές κρεμώδες μίγμα. Θα ρίξετε στο μίγμα τα μπισκότα. Θα ανακατώσετε με μια σπάτουλα. Θα απλώσετε το μίγμα σε αντικολλητικό χαρτί και θα το τυλίξετε, θα του δώσετε τη μορφή ενός...σαλαμιού! Θα το βάλετε στο ψυγείο για μερικές ώρες να σφίξει. Βγάλτε το το απόγευμα, φτιάξτε έναν καφέ κι απολαύστε το!