Σάββατο 19 Ιουλίου 2014

Στις γραμμές και στους δορυφόρους





Πιάνεις το τηλέφωνο και σχηματίζεις τον αριθμό.Ακουμπάς το ακουστικό στο αυτί σου και το ακούς,να καλεί και μοιάζουν οι χτύποι αυτοί με τους χτύπους της καρδιάς κι ίσως εκείνη τη στιγμή χτυπάει περισσότερο και η δική σου η καρδιά στην αναμονή της φωνής,που θα βρεθεί στην άλλη άκρη της γραμμής.
Και έπειτα από λίγα δευτερόλεπτα ακούς την αγαπημένη φωνή.Άλλοτε με ήχο καθάριο σαν καμπάνα κι άλλοτε με ραγίσματα-οι κεραίες και οι δορυφόροι δε σου κάνουν πάντα τη χάρη…Καμιά φορά φωνάζεις και λίγο,για να ταξιδέψουν τα λόγια σου ως την άλλη άκρη.Ταξιδεύουν τόσο γρήγορα…Ακόμα και τώρα,που η τεχνολογία έχει εξελιχθεί τόσο πολύ,που πάνω από το κεφάλι μας υπάρχουν χιλιάδες-αόρατοι για εμάς-δορυφόροι,που πατάμε κουμπάκια πάνω σε γυάλινες οθόνες και το καντράν είναι πια vintage,ακόμα και τώρα δε μπορούμε να συλλάβουμε πλήρως αυτό το θαύμα των επικοινωνιών.
Μιλάς καμιά φορά με τις ώρες.Δεν είναι,πως πάντα έχεις να πεις κάτι σημαντικό ή μάλλον για εσένα όλα είναι σημαντικά και θες να τα μοιραστείς.Και η παραμικρή ανησυχία και η πρώτη σου σκέψη,όταν ξύπνησες το πρωί.

Κι έπειτα είναι,που τα τηλέφωνα μεταφέρουν και τόσο όμορφα πράγματα καμιά φορά.Ένα μακρυνό φιλί,μια πρόσκληση για μπάνια γεμάτη ανυπομονησία,την ώρα για το βραδυνό ραντεβού και τα λόγια σου… ‘’Κορίτσια δεν αργώ…τώρα μόλις βγήκα απ’ το σπίτι…!’’(ψέματα….)Κουβαλάν οι γραμμές το γέλιο και το κλάμα ίσως.Όλα τα έχουν κουβαλήσει τόσα χρόνια και δεν έχουν κουραστεί.Πώς να κουράσουν άλλωστε τα’ ανθρώπινα συναισθήματα;

6 σχόλια:

  1. Πόσο όμορφα το περιέγραψες.. :)
    Καλή εβδομάδα Ανθή μου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κατερίνα μου είναι οι εμπνεύσεις,που δίνει η καθημερινότητα!!

      Διαγραφή
  2. Υπήρξαν φορές παλιότερα που το τηλέφωνο ήταν ο κυριότερος - και σχεδόν αποκλειστικός - τρόπος άμεσης επικοινωνίας με τους αγαπημένους μου... Έπειτα ήρθε το skype και ήταν ακόμη καλύτερα.
    Και ναι, μεταφέρουν όμορφα πράγματα καμιά φορά. Βοηθούν να μοιραστείς στιγμές και σκέψεις... Κι άλλες φορές πάλι, σε φέρνουν για λίγο πιο κοντά με κάποιον από ό,τι στην πραγματικότητα είσαι, εκμηδενίζοντας τις μεταξύ σας χιλιομετρικές αποστάσεις.
    Και να φανταστείς, πριν αναγκαστώ να μελετήσω τόσο το θέμα του τηλεφώνου, δεν ήμουν ποτέ και τόσο του τηλεφώνου... αλλά προσαρμόστηκα! :)
    Καλό σου βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έλλη μου εγώ πάλι με skype και άλλα παρόμοια δεν έχω εξοικειωθεί,να πω την αλήθεια και ίσως θα έπρεπε να το χρησιμοποιώ περισσότερο...
      Προς το παρόν χρησιμοποιώ κυρίως το παλιό,παραδοσιακό τηλέφωνο...!!και προτιμώ σταθερό,γιατί με το κινηό μονίμως δεν έχω σήμα!!

      Διαγραφή
  3. Αχ αυτο το τηλεφωνο αχ..
    Ποσες στιγμες εχουμε ησει μεσω αυτου.
    καλες, κακες, ομορφες, ασχημες, ρομαντικες.
    Ποσα συναισθηματα δημιουργουνται συνομιλοντας ακομα και εμ ατομα που δεν τα εχουμε δει ποτε...
    Ενα μοναδικο μεσο επικοινωνιας...
    Παντως, το κινητο μου δεν το αποχωριζομαι ποτε, μπορω ομως να πω οτι εχω μειωσει την χρηση του τηλεφωνου και προτιμω αυτην του γραποτου μηνυματος.
    Καλη σου μερα Ανθη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαράκι ακόμα και μέσω τηλεφώνου μπορείς να ζήσεις δυνατές στιγμές-το πιστεύω αυτό!!
      Σβήνει τις αποστάσεις-όσο γίνεται τουλάχιστον!
      Τα φιλιά μου!

      Διαγραφή