Δευτέρα 21 Απριλίου 2014

new blossom story (έλα στον αληθινό κόσμο.θα σε περιμένω!)

Κυριακή του Πάσχα.Αυτή είχε ξυπνήσει από νωρίς και είχε βγει στο δρόμο να βοηθήσει με την προετοιμασία του ψησίματος.Ένιωθε ευτυχισμένη.Απλά ευτυχισμένη.Είχε ήλιο,οι πασχαλιές μοσχοβολούσαν,είχαν μαζευτεί φίλοι και συγγενείς για να γιορτάσουν,υπήρχε κέφι.Τι άλλο να θέλει;
Κάθισε στο πεζουλάκι του πεζοδρομίου,έκλεισε τα μάτια και κοίταξε προς τον ήλιο…άφηνε το φως του να τη χαϊδεύει,το απολάμβανε.Ρουφούσε κάθε αχτίδα με βουλιμία.Ήθελε να γεμίσει το κορμί της με τη ζεστασιά του ήλιου πριν βρεθεί πάλι στην κρύα Σουηδία,εκεί που ζούσε εδώ και δυο χρόνια.Έκοψε κι ένα ματσάκι πασχαλιές να το βάλει στη βαλίτσα της.Χίλιες δυο προσπάθειες για να φυλακίσει στιγμές από τη ζωή στην πατρίδα.Έβγαζε πολλές φωτογραφίες,έβγαινε συνεχώς έξω,έπινε τσίπουρα,ρετσίνες,κρασιά-ό,τι δε μπορούσε να βρει στο βορρά-έκανε μπάνια ακόμα κι αν ο καιρός δεν ήταν ακόμα ο πλέον κατάλληλος.Μικρά μικρά κομματάκια της ζωής της στην Ελλάδα,που αγωνιζόταν να τα στριμώξει σε μια βαλίτσα.
Πήρε το ματσάκι τις πασχαλιές και το έφερε κοντά της.Το μύρισε και προσπάθησε να κυλίσει τη μυρωδιά ως βαθιά στα πνευμόνια της.Κι ήταν αυτό το άρωμα τόσο μεθυστικό,αλλά και τόσο βαθιά επώδυνο…



Ήταν πριν εφτά χρόνια περίπου,Πάσχα κι εκείνη ετοιμαζόταν να δώσει πανελλήνιες.Κουράστηκε πολύ εκείνες τις διακοπές.Διάβαζε,διάβαζε…Χωμένη μέσα στα βιβλία,πάλευε με τις λέξεις ακόμα και με τα κόμματα.Να μην της ξεφύγει τίποτα!Κυριακή του Πάσχα αποφάσισε να κάνει ένα διάλειμμα.Λίγες στιγμές μακριά από τα βιβλία της ήθελε για να ξεκουράσει το μυαλό της.Πήγε ως τους γείτονές της,εκεί που γιόρταζαν όλοι μαζεμένοι.Πήγε για λίγες ‘’στιγμές’’ και κάθισε εκεί ως το βράδυ,ακόμα κι όταν όλοι άρχισαν να φεύγουν.Και δεν την ένοιαζε.Γιατί γνώρισε ΕΚΕΙΝΟΝ.Μ’ εκείνον χόρευε όλο το απόγευμα,μ΄εκείνον γέλασε,μαζί τσούγκριζαν τα ποτήρια ξανά και ξανά…Κι ήταν σαν να σταμάτησε για λίγο ο χρόνος εκείνη την ανοιξιάτικη ημέρα.
Γυρνώντας προς το σπίτι κι ενώ το άρωμα από τις πασχαλιές τρύπωνε ύπουλα μέσα της ευχήθηκε να μην είναι απλά μια γνωριμία της μιας ημέρας.Ευχόταν αυτές οι λίγες ώρες που πέρασαν μαζί να πολλαπλασιάζονταν.Αυτό της είχε πει κι ‘’εκείνος’’ την ώρα που την αποχαιρετούσε φιλώντας την απαλά στο μάγουλο. ‘’Το καλοκαίρι πολύ περισσότερες ώρες μαζί’’.
Κι έγινε η ευχή τους πραγματικότητα.Το καλοκαίρι όλα πολλαπλασιάστηκαν.Οι ώρες που πέρασαν μαζί,τα γέλια τους,τα ξενύχτια,η ευτυχία της!Στο απόγειο όλα!Μα όταν κάτι φτάνει στο απόγειο,κάποια στιγμή έρχεται κι η παρακμή.Κι η παρακμή δεν άργησε να έρθει όταν αυτή έφυγε για σπουδές,μετακόμισε κι αυτός έμεινε πίσω στην πόλη τους.Όπως γρήγορα έσμιξαν οι δρόμοι τους,έτσι και χώρισαν πριν καλά καλά το καταλάβει.Τότε ήταν που κατάλαβε αυτό που λένε ‘’Τα ωραία πράγματα τελειώνουν γρήγορα’’.Πόνεσε,έκλαψε,έπεσε στα πατώματα,αλλά πέρασε κι αυτό.
Στην καρδιά της όμως έμεινε μια πινεζούλα να την τσιμπάει,όποτε τον σκεφτόταν.Οι εικόνες εκείνων των ημερών,σαν καρέ από ταινία εναλλάσσονταν πάλι με γρήγορους ρυθμούς στο μυαλό της και κολλημένη πια στο νου της η σκέψη ''Τι να κάνει εκείνος;''
Συνήθως όταν ζητάμε απεγνωσμένα απάντηση σε κάτι,έρχεται η ίδια η πραγματικότητα να μας φέρει μπροστά μας αυτό που ζητάμε.Κι η πραγματικότητα εκείνη την ημέρα έφερε μπροστά της ΕΚΕΙΝΟΝ.
Στο απέναντι πεζοδρόμιο εκείνος περπατούσε γρήγορα.Βιαζόταν;Μα γιατί;Τέτοια μέρα ποιος βιάζεται;
Έτρεξε να τον προλάβει.Δε το πολυσκέφτηκε.Έτρεξε από πίσω του και τον έπιασε από τον ώμο.Γύρισε και την κοίταξε.Ήταν ξαφνιασμένος.Αυτή συνέχιζε να τον ακουμπάει στον ώμο και τον κοιτούσε βαθιά στα μάτια.Έντονα,αλλά και παρακαλετά.Σα να τον εκλιπαρούσε να της πει κάτι.Δε μιλούσαν για λίγα λεπτά. ‘’Γλυκιά μου…’’ της είπε και έσκυψε να τη φιλήσει στο μάγουλο.Μα εκείνη το ένιωσε.Αυτό το φιλί δεν ήταν σαν το φιλί της πασχαλιάς του παρελθόντος.Κάτι του έλειπε.Ήταν σαν φαγητό χωρίς αλάτι.Θα είναι τα χρόνια που πέρασαν σκέφτηκε.
Του κράτησε το χέρι σφιχτά.Να του δείξει,πως γι’ αυτόν η καρδιά της θα έχει πάντα ένα κομμάτι. ‘’Πάμε για καφέ το απόγευμα’’ του είπε.
Κόμπιασε λίγο πριν της πει,ότι δεν μπορεί. ‘’Γιατί;’’ τον ρώτησε εκείνη και του έσφιξε το χέρι ακόμα πιο πολύ σαν καρυοθραύστης,που έχει ανάμεσα στις δαγκάνες του τον ξηρό καρπό.
‘’Να το απόγευμα έχουμε ένα τουρνουά στο ίντερνετ καφέ.Είμαι σε ένα team..και να..δεν μπορώ να λείψω…ξέρεις…’’
Όχι δεν ξέρει.Τουρνουά ηλεκτρονικών παιχνιδιών;Όχι δεν τα ήξερε αυτά.Ποτέ δε θα προτιμούσε μια ψυχρή οθόνη,με εικονικούς χαρακτήρες από ένα φίλο της.Όχι,αυτή δεν ήξερε.
Μετά έμαθε.Την ενημέρωσαν οι κοινοί τους φίλοι.Εκείνος.Ο παλιός της αγαπημένος.Το ξένοιαστο παιδί,που χόρευε και τσούγκριζε μαζί της το ποτήρι με το κρασί ήταν πλέον ένας νέος εθισμένος στο ίντερνετ και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια.Η μέρα του ξεκινούσε και τέλειωνε στο ίντερνετ καφέ της γειτονιάς. ‘’Μόνο κρεβάτι δεν έχει πάει εκεί μέσα!’’ έλεγαν επικριτικά οι φίλοι.Κάπου στενοχωρήθηκε,κάπου το πήρε κι εγωιστικά.Δε θα του ξαναπεί,να βρεθούνε έλεγε.Αφού προτίμησε τον εικονικό κόσμο.Ποιά ήταν αυτή για να προσπαθήσει να τον ξεκολλήσει,η Μητέρα Τερέζα;
Δυο μέρες πριν φύγει πέρασε από το ίντερνετ καφέ.Ήταν μέσα και ακίνητος σαν στήλη άλατος κοιτούσε την οθόνη.Μόνο τα χέρια του κουνούσε και το πληκτρολόγιο είχε πάρει φωτιά.
Έβγαλε από την τσάντα της ένα χαρτάκι ‘’Σήμερα το απόγευμα θα είμαι στο δασάκι,κοντά στο σπίτι σου.Αν ακόμα αγαπάς έστω και λίγο την αληθινή ζωή,έλα να με βρεις’’κι έφυγε χωρίς να του πει τίποτα άλλο.


πηγή φωτογραφίας
Η πρώτη blossom story εδώ

18 σχόλια:

  1. Αχ, τί όμορφοοοοοο!!! Ξέρεις κάτι? Κι εγώ θα είμαι στο δασάκι!!!
    ;-)
    Χρόνια πολλά, κορίτσι μου!
    Και του χρόνου με υγεία!
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιάννα μου να μαζευτούμε όλοι να δούμε αν θα πάει το παλικάρι!!!
      Χρόνια Πολλά!!Να 'σαι καλά!!
      Και φιλιά πολλά!!!!

      Διαγραφή
  2. Απαντήσεις
    1. Μάκη μου ευχαριστώ πολύ!!
      Οι μέρες έδωσαν έμπνευση!!
      Φιλιά!!

      Διαγραφή
  3. Αχχχ... :( Συγκινηθηκα.. Ελπιζω να αποφασισει να παει στο δασακι ...
    Χριστος Ανεστη Ανθη μου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαράκι μου Χρόνια Πολλά!!
      Χαίρομαι που σου άρεσε η ιστορία!
      Φιλάκια πολλά!!

      Διαγραφή
  4. Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ κορίτσι μου!!
      Φιλιά πολλά και καλή δύναμη!!!

      Διαγραφή
  5. Χρονια πολλα! Χριστος Ανεστη! Και του χρονου με υγεια!
    Φιλακια πολλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χρόνια Πολλά Κική μου!!Να ΄μαστε καλά να γιορτάζουμε κάθε χρόνο!
      Φιλάκια!!

      Διαγραφή
  6. Ελπίζω να μην την άφησε μόνη της εν τέλει...
    Χρόνια πολλά, Ανθή μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χμ...Λυσίππη,πρέπει νομίζω να κάνω μια σύσκεψη με τους ήρωές μου!!
      Να τον ρωτήσω,αν έχει σκοπό να ''αποδράσει'' από το ίντερνετ καφέ!!
      Χρόνια Πολλά και φιλιά πολλά!!

      Διαγραφή
  7. Χρόνια πολλά!! Χριστός Ανέστη!!! Πολύ όμορφη η ανάρτηση σου και συγκινητική!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βανέσσα μου Χρόνια Πολλά!!
      Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!!Χαίρομαι που σου άρεσε η ιστορία!
      Φιλιά!!

      Διαγραφή
  8. Πολύ καλό και τόσο μέσα από τη ζωή!!!!!!!!!!!!!
    Χριστός Ανέστη και από εδώ Ανθή μου. Να είσαι καλά να γράφεις, να δημιουργείς και να μας χαρίζεις όμορφες στιγμές εδώ στο e-σπιτάκι σου
    Καλή σου μέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άννα μου ευχαριστώ πολύ!! Να είμαστε όλοι καλά να γράφουμε και να επικοινωνούμε!!
      Φιλιά πολλά!!

      Διαγραφή
  9. πάρα πολύ όμορφο!!! άραγε να πήγε??? :) φιλάκια πολλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εύη θέλω,να πιστεύω πως πήγε!!Θα ΄ταν και η ιδανικότερη εξέλιξη!
      Φιλιά πολλά!!

      Διαγραφή