Δευτέρα 31 Αυγούστου 2015

Κι ας μου βγει και σε κακό...


Αποχαιρετάμε και τον Αύγουστο, το μήνα που αν ήταν άντρας είμαι σίγουρη θα τον ερωτευόμουν τρελά και απόλυτα.Θες γιατί είναι ανέμελος, γιατί είναι ρομαντικός, γιατί είναι και καυτός αλλά και αέρινος εκεί που πρέπει...Έχει πάντως όλο το πακέτο και εμείς απλά αφηνόμαστε να τον βιώνουμε νωχελικά και αισθησιακά όπως του αξίζει (και μας αξίζει)
Για τον-σε λίγο σας κουνάω το μαντίλι-Αύγουστο γράφουμε πολλά και τραγουδάμε ακόμα περισσότερα.Δε θέλω να κάνω παράθεση όλων των διηγημάτων, ποιημάτων, τραγουδιών, μελωδιών που υπάρχουν. Θα αναφερθώ όμως στον ίσως πιο διάσημο αυγουστιάτικο ''ύμνο'', τον Αύγουστο του Νίκου Παπάζογλου.



Με ένα τόσο ερωτικό τραγούδι στα ηχεία μου, ίσως να περιμένετε τώρα κάποιο ρομαντικό ντελίριο όπου θα αραδιάζω στιχάκια κάτω απ' το φως του φεγγαριού. Όμως όχι...γιατί εμένα από αυτό το υπέροχο άσμα τις ευαίσθητες χορδές μου έχει αγγίξει ο στίχος ''Θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό...''
Είναι κάπως αλλοπρόσαλλοι οι συνειρμοί που πραγματοποιούνται καμιά φορά στο μυαλό μας. 
Τι μου θυμίζει ο στίχος αυτός;
Έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος, Ιούνιος ήταν και ετοιμαζόμουν να δώσω ένα από τα τελευταία μαθήματα που μου είχαν απομείνει για το πτυχίο. Για την ακρίβεια δεν ετοιμαζόμουν γιατί περνούσα μια άσχημη περίοδο της ζωής μου με πολλή στενοχώρια.Θυμάμαι πως δε μου έμεινε παρά μια μέρα να διαβάσω για ένα από τα πιο δύσκολα μαθήματα των τεσσάρων ετών και πήρα τηλέφωνο τη μητέρα μου δηλώνοντάς της, πως δεν πρόκειται να πατήσω το πόδι μου στην εξεταστική και δεν υπάρχει λόγος να πάω εδώ που τα λέμε γιατί είμαι παντελώς αδιάβαστη. Αυτό που με προέτρεψε η μητέρα μου φυσικά-βλέποντας πιο καθαρά την κατάσταση-ήταν να πάω γιατί αν δεν πάω το σίγουρο είναι πως το μάθημα δεν το περνάω, ενώ αν πάω...πού ξέρεις; Αυτά τα είχε πει και ο Brecht-wer kämpft kann verlieren, wer nicht kämpft hat schon verloren (όποιος αγωνίζεται μπορεί να χάσει, όποιος δεν αγωνίζεται, έχει ήδη χάσει) αλλά πού να ξέρει η μάνα μου τις ρήσεις του Bertolt, αυτοσχεδίασε μόνη της και εγώ πήγα, έδωσα και πέρασα! Πήγα κι ας μου έβγαινε και σε κακό...
Φαντάζομαι πως και να μην περνούσα το μάθημα πέρα από το ότι θα το έσερνα μια εξεταστική παρακάτω, θα είχα κερδίσει πολλά και κυρίως θα συνειδητοποιούσα και θα μου γινόταν τρόπος ζωής, όπως και νομίζω ότι μου γίνεται σιγά σιγά, η τόλμη.
Τώρα θα μου πείτε σας ξεκίνησα από την ερωτική αύρα του Αυγούστου και κατέληξα να μιλάω για τον Brecht, τις προσωπικές μου εμπειρίες και τη φιλοσοφία της μητέρας μου. Οκ....δεν είπαμε εξάλλου απ' την αρχή, ότι ο Αύγουστος εμπνέει;

1 σχόλιο:

  1. Ακούω τον Ύμνο που μοιράστηκες μαζί μας κ' σου αφήνω ένα ολόγλυκο φιλί, κορίτσι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή