Τρίτη 26 Μαΐου 2015

Είναι (και) η διαδρομή.

στο χιονισμένο σιδηροδρομικό σταθμό του Βόλου

Όταν διάβασα την είδηση για το τρένο στην Ιαπωνία που μπορεί να αγγίξει την ταχύτητα των 603 χλμ την ώρα αυτομάτως σκέφτηκα την κατάσταση στους δικούς μας ελληνικούς σιδηροδρόμους.Κι αυτό γιατί έχω χρησιμοποιήσει πολύ τα τρένα από τότε που ήμουν μικρό παιδάκι και έχω δει και ακούσει πολλά εκεί μέσα. Δε θα μιλήσω βέβαια για σταθμούς που πολλές φορές ψάχνεις να βρεις υπαλλήλους και φωνάζεις ''Είναι κανείς εδώ; Είναι κανείς εδώ;'' σαν να είσαι σε στοιχειωμένο σπίτι, όπου αναζητάς κάποια ίχνη ζωής. Ούτε για τα ''ακριβέστατα'' δρομολόγια.Ο ΟΣΕ φροντίζει να δημιουργεί πάντα σασπένς έτσι ώστε να αναρωτιέσαι ''Θα φτάσω στην ώρα μου, δε θα φτάσω;'' όταν χρειάζεται πραγματικά να είσαι στην ώρα σου. Γιατί υπήρξαν και τέτοιες περιπτώσεις, ενώ γενικά δε με νοιάζει αν θα φτάσω και είκοσι, τριάντα λεπτά αργότερα.
Αναρωτήθηκα λοιπόν, αν ποτέ θα έχουμε και στην Ελλάδα αυτό το φοβερό και super wow τρένο που ίπταται σχεδόν καθώς κινείται πάνω από τις γραμμές.Φυσικά δε θα το έχουμε γιατί δεν έχουμε άλλα ,πολύ πιο απλά και βασικά, δεν το αντέχει καν το παλιό (παμπάλαιο βλέπε εποχή Τρικούπη) σιδηροδρομικό δίκτυο αλλά και γιατί τώρα που το σκέφτομαι αυτό το τρένο ίσως να ήταν χρήσιμο μόνο στη διαδρομή Αθήνα-Θεσσαλονίκη ή Δίκαια-Αθήνα.Δεν έχουμε δα και τόσο μεγάλες αποστάσεις.
Εξάλλου το ταξίδι είναι και η διαδρομή.Στην περίπτωση της χώρας μας η διαδρομή μπορεί να αποτελέσει μέχρι και λόγο για να προτιμήσει κάποιος το τρένο. Το τρενάκι του Πηλίου είναι κλασική περίπτωση μαγικής διαδρομής, το ίδιο και το δρομολόγιο Διακοφτό-Καλάβρυτα με τον οδοντωτό το οποίο και είναι μεγάλο μου απωθημένο να κάνω κάποια στιγμή!

Υπάρχουν δυο διαδρομές που εγώ τις λατρεύω.Η πρώτη είναι το κομμάτι Λάρισα-Λεπτοκαρυά στο δρομολόγιο Λάρισα-Θεσσαλονίκη και η δεύτερη είναι το δρομολόγιο Λάρισα-Βόλος.
Βγαίνοντας σιγά σιγά με το τρένο από τη Λάρισα, αφήνοντας πίσω και τη βιομηχανική περιοχή αρχίζει η πορεία προς τα Τέμπη. Η φύση σιγά σιγά αλλάζει, δεξιά-αριστερά απλώνονται χωράφια, στο ένα σου χέρι βλέπεις την εθνική οδό να τρέχει παράλληλα μ' εσένα. Και σιγά σιγά αναδύεται μπροστά στα μάτια σου ένα βασίλειο.Ο Όλυμπος. Για περίπου είκοσι λεπτά μπορείς να ατενίζεις και να θαυμάζεις το πιο επιβλητικό βασίλειο ανά τους αιώνες, εκεί που κατοικούσαν οι Θεοί (κάτι θα ήξεραν...), το ψηλότερο βουνό της Ελλάδας. Άλλοτε με ατμόσφαιρα πεντακάθαρη να διακρίνονται οι κορυφές και να είναι τόσο μα τόσο κοντά σου που λες πως αν απλώσεις το χέρι σου θα αγγίξεις το χιόνι ή θα βρεθείς στο θρόνο του Μύτικα να εποπτεύεις την καταπράσινη κοιλάδα.Εκεί που κυλάνε τα νερά του Πηνειού, ανάμεσα από δυο βουνά. Και είναι κι άλλες φορές που τα μάτια σου ψάχνουν μέσα στην ομίχλη να βρουν το μεγαλοπρεπές βασίλειο του Ολύμπου. Και τότε όλα γίνονται ακόμα πιο ατμοσφαιρικά και μυστηριώδη. Τίποτα δεν είναι διαυγές, όλα όμως είναι ονειρικά και παραμυθένια. Τα σύννεφα ίσως ήθελαν να αντικρίσουν από κοντά αυτήν την γοητεία του θεϊκού βουνού γι' αυτό και κατέβηκαν τόσο χαμηλά.Προχωρώντας το τρένο διασχίζει την μυθική κοιλάδα των Τεμπών, μια αποθέωση της φύσης! Νερά, δέντρα, αμπέλια, και το τρένο να περνάει μέσα από τα τούνελ του Ολύμπου. Σε λίγο το μάτι θα δει θάλασσα. Να τρέχεις με το τρένο και να έχεις κοντά σου θάλασσα και ουρανό σε μια ένωση υπερκόσμια.Και απλά να κοιτάς. Και να χάνεσαι.

διαδρομή Λάρισα-Βόλος
Η διαδρομή Λάρισα-Βόλος είναι εξίσου αγαπημένη. Εδώ έχει μόνο απέραντη πεδιάδα-καθόλου βουνά.Εκτάσεις σαν παπαλισμένες με χρυσάφι ή σαν καταπράσινες θάλασσες-ανάλογα την εποχή. Καλοκαίρια κάτω από τον ανελέητο ήλιο. Και ζέστη που σε κάνει να νιώθεις πως δεν είναι κάμπος εδώ, είναι έρημος και μάλλον βρισκόμαστε κοντά στους τροπικούς.Κι όμως παρά τις γκρίνιες για τη ζέστη τον αγαπάμε πολύ αυτόν τον τόπο.Τόσο που αν σε ρωτήσουν ''Τι προτιμάς; Θάλασσα ή βουνό;'' Εσύ θα πεις ''Κάμπο''. Γιατί σε κάνει να νιώθεις πως εδώ τίποτα δε μπορεί να σε σταματήσει.

Τελικά είναι και η διαδρομή ένας λόγος για να ταξιδέψεις. Για να επιβιβαστείς σ' ένα τρένο και να είναι και φορές που δε θες να φτάσεις γρήγορα στον προορισμό σου...Ας είναι λίγο παραπάνω...

1 σχόλιο:

  1. Μου άρεσε να ταξιδεύω με τρένο. Όμως προς Πελοπόννησο το τρένο σταμάτησε να σφυρίζει και τα γραφικά πέτρινα σπιτάκια στους σταθμούς ερήμωσαν.
    Μακάρι να επαναλειτουργήσει η γραμμή.
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή