Η πόλη των πόλεων

Στέκεται σε δυο ηπείρους.Αγέρωχη, αν και χιλιοβασανισμένη.Κουβαλά τόνους ιστορίας και ομορφιάς πάνω της. Πάνω στα ελαφρά κύματα της θάλασσας, στα καλντερίμια , στις πλατείες και στους δρόμους, στις εκκλησίες, στα τζαμιά, στα παλάτια και τα παλιά ξύλινα σπίτια. 

Εκεί στους εφτά της λόφους ξεκίνησαν όλα πριν χιλιάδες χρόνια.Και είδαν τα μάτια της πολλά, πάρα πολλά.Ίσως μερικά από τα σημαντικότερα γεγονότα της παγκόσμιας ιστορίας.

Είναι σαν μια πανέμορφη γυναίκα, αρχοντική με μια θλίψη στο βλέμμα και με τα δάκρυά της έτοιμα να κυλήσουν στο Βόσπορο...

Είναι η πόλη των πόλεων.Η Πόλις.

Η Κωνσταντινούπολη χτισμένη σ' ένα εξαιρετικά στρατηγικό σημείο, στη νότια είσοδο των στενών του Βοσπόρου, στις δυο πλευρές του Κεράτιου κόλπου αριθμεί σήμερα περίπου 17 εκατομμύρια κατοίκους.Το αντιλαμβάνεσαι από την πρώτη κιόλας στιγμή που διασχίζεις τα προάστια της πόλης.Πυκνοκατοικημένες περιοχές, με χιλιάδες πανομοιότυπες οικοδομές η μια δίπλα στην άλλη,χιλιάδες αυτοκίνητα στους δρόμους, ελάχιστο πράσινο.Στην Κωνσταντινούπολη τα προάστια είναι ένα τεράστιο εργοτάξιο.

παλιό τραμ στη λεωφόρο İstiklal

Καθώς όμως προχωράς προς το κέντρο αισθάνεσαι αμέσως την ομορφιά της να σε τυλίγει.
Εξάλλου έχεις τόσα να δεις.Έχεις τόσους δρόμους να περπατήσεις, τόσα μνημεία να θαυμάσεις και να μάθεις την ιστορία τους , τόσες νέες γεύσεις να δοκιμάσεις, τόσους ανθρώπους να γνωρίσεις.
Η Κωνσταντινούπολη είναι ένας τόπος που συμπυκνώνει αυτό που λέμε πολυπολιτισμικότητα ακόμα και σήμερα.
Έχει αέρα ευρωπαϊκό και παράδοση ανατολίτικη.Όλα μαζί ένα μείγμα που σε γλυκαίνει σαν μια κουταλιά μέλι.
Η Πόλη δεν είναι μόνο τα μνημεία της όμως.Είναι πολλά παραπάνω.
Την Πόλη την επισκέπτονται πολλοί Έλληνες.Συνήθως αυτό γίνεται καθαρά για την επίσκεψη στην Αγία Σοφία, στο Πατριαρχείο ή σε άλλα μνημεία και σύμβολα του ελληνικού πολιτισμού.Για πολύ κόσμο η Πόλη είναι μόνο το ελληνικό στοιχείο και τίποτα παραπάνω.Όλα τα άλλα είναι σαν να μην υπάρχουν.Μα μια πόλη δεν είναι πέντε-έξι μνημεία ξεκομμένα.Μια πόλη είναι ένας ζωντανός οργανισμός.Η Κωνσταντινούπολη δεν είναι μόνο η Αγιά Σοφιά.Είναι αν θες η Αγιά Σοφιά μαζί με το Μπλε Τζαμί να στέκονται απέναντι και να αναμετρώνται σε ομορφιά και μεγαλοπρέπεια.Είναι δυο θρησκευτικοί,ιστορικοί χώροι.Ακόμα και η ''σύγκριση'' που γίνεται μεταξύ τους δε θα μπορούσε να γίνει αν δεν υπήρχε το ένα από τα δύο.

από το εσωτερικό της Αγίας Σοφίας

H Πόλη είναι οι παλιές ελληνικές συνοικίες, είναι και η πλατεία Taksim.Είναι οι χριστιανικές εκκλησίες, είναι και τα τζαμιά.Ναι, η ιστορία μπορεί να φανεί ανελέητη και ίσως καμιά φορά να σκεφτόμαστε, πως σ' αυτή την πόλη θα ακούγονταν ελληνικές φωνές από πέρα ως πέρα και θα 'χαμε να καμαρώνουμε για την ομορφιά της.Όμως τα γεγονότα δεν αλλάζουν κι ούτε έχουμε κάποια μηχανή του χρόνου για να γυρίσουμε πίσω, τότε στις 29 Μαΐου για να μην ειπωθεί ποτέ το ''εάλω η Πόλις''.

το παλάτι του Ντολμαπαχτσε με τους πανέμορφους κήπους

Πραγματικά στενοχωριέμαι, όταν ακούω από Έλληνες ''οι βρωμότουρκοι'' ''είναι άτιμος λαός'' κι άλλα τέτοια.Για πείτε μου από πότε οι λαοί μισιούνται με δική τους πρωτοβουλία, κάνουν πολέμους από μόνοι τους και αποφασίζουν ότι θα είναι εχθροί ανά τους αιώνες;

ζωγραφισμένη οροφή στο Καπαλί Τσαρσί

Αυτό λοιπόν που πρέπει να κάνουμε κάθε φορά που επισκεπτόμαστε την Πόλη δεν είναι μόνο σχέδια.Θα πάω εκεί, θα δω αυτό, θα κάνω εκείνο.Είναι όλα αυτά, αλλά και η καλή διάθεση, η ανοιχτή καρδιά να αφουγκραστούμε τον παλμό αυτού του τόπου.Και να χαμογελάσουμε στον ''αντίπαλο''.Εκείνη την ώρα που τα πράσινα μάτια του φέγγουν καθώς σου δίνει το σακουλάκι με  το τσάι.