Τετάρτη 4 Μαρτίου 2015

Η παγίδα των ονείρων...

Διάβασα στην ηλεκτρονική έκδοση του ΒΗΜΑgazino μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη της Τζούλιαν Μουρ-πρόσφατα βραβευμένης με oscar Α γυναικείου ρόλου για την εξαιρετική της ερμηνεία στο Still Alice.Και η Μουρ είπε κάτι που μου κέντρισε τη σκέψη.Κάτι που δε μοιάζει να είναι ξεχωριστό ή κάποιο wow quote απ' αυτά που κατακλύζουν τις αρχικές σελίδες των social media, αλλά για κάποιους ανθρώπους αντικατοπτρίζει μια ολόκληρη στάση ζωής.
''Το σήμερα, το τώρα είναι το μόνο που στην πραγματικότητα έχουμε.'' Είναι αυτό που είπε η ηθοποιός μια παράφραση του ''ουδέν μονιμότερον του προσωρινού''.
Παλιότερα κάτι τέτοιες θεωρίες τις έβρισκα τουλάχιστον πεζές. Το τώρα είναι το μόνο που έχουμε; Δηλαδή η ζωή είναι τσιγκούνα;  Και μήπως κάτι τέτοιες απόψεις μας προτρέπουν να σκοτώσουμε τα όνειρά μας και να αρκούμαστε ταπεινά στο παρόν; Δεν είναι άδικο να καταστρέψουμε την έκσταση που μας προσφέρουν τα όνειρα και 'κεινη την υπέροχη συνήθεια να είμαστε eye-opened dreamers;

Λοιπόν νομίζω, πως τα όνειρα είναι σαν τις σοκολάτες. Είναι νόστιμα, μας προσφέρουν ευχαρίστηση(όπως η σοκολάτα παράγει ενδορφίνες ένα πράγμα...), αισιοδοξία και όλα τα καλά τέλος πάντων, αλλά υπάρχει και κάτι που ξεχνάμε. Μπορούν να μας προκαλέσουν και εθισμό. Ναι,ναι όπως και οι σοκολάτες. Είναι σαν να έχουμε ένα κουτί με σοκολατάκια. Τρώμε ένα,τρώμε και δεύτερο και τρίτο και μέσα σε πέντε λεπτά σωστά έχεις ήδη μαντέψει, δεν υπάρχει ούτε ένα!
Έτσι και με τα όνειρα.Προκαλούν ατέλειωτη ευχαρίστηση. Και καταλήγουμε να κάνουμε αυτό και μόνο όλη την ημέρα.





Κατ' αρχάς να κάνω έναν διαχωρισμό.Υπάρχουν δυο κατηγορίες ονείρων.
Τα πρώτα είναι τα ευεργετικά.Είσαι π.χ τρίτη λυκείου και ονειρεύεσαι να περάσεις σε μια συγκεκριμένη σχολή.βάσει του ονείρου κάνεις πλάνο και βάζεις μια τάξη στα μαθήματά σου. Ονειρεύεσαι ταξίδι στην Ισλανδία. Θες να το κάνεις πραγματικότητα και αρχίζεις τις οικονομίες σου,ψάχνεις να βρεις τις καλύτερες τιμές στα αεροπορικά,οργανώνεσαι.
Και τώρα τα δεύτερα:Όταν ονειρεύεσαι π.χ τον πλούσιο, κούκλο, φανταχτερό γκόμενο και παραμερίζεις όλους τους υπόλοιπους γιατί δεν πληρούν τις προϋποθέσεις του ονείρου σου.Ή όταν κάτι δεν πάει καλά στη ζωή σου, αλλά δεν κάθεσαι να το ψάξεις και να το διορθώσεις αλλά απλά ονειρεύεσαι ένα καλύτερο μέλλον-γιατί ναι εδώ που τα λέμε είναι και κλασσική ατάκα στα ευχολόγια αυτό το ''καλύτερο αύριο'' και δεν κάνει θραύση μόνο στους λόγους των πολιτικών.
Η δεύτερη κατηγορία ονείρων είναι μεγάλη λούμπα. Κοιτάμε πέρα από το σήμερα, το τώρα, το χρονικό στερέωμα που πατάμε αυτή τη στιγμή τα πόδια μας και ψάχνουμε μέσα στα θολά σύννεφα του μέλλοντος.Κάνουμε λίστες με κουτάκια έτοιμα για τικ που καμιά φορά είναι περισσότερο μια ψυχαναγκαστική συνήθεια και δεν αφήνουμε καθόλου μα καθόλου τη ζωή να μας οδηγήσει μόνη της. Έστω και για λίγο.Κάνουμε σχέδια πάνω στα σχέδια, plan a, plan b, plan c κι όλη την αλφαβήτα άμα λάχει και καθώς σχεδιάζουμε ξεχνάμε να ζήσουμε.Ξεχνάμε να ευχαριστηθούμε,να βουτήξουμε στην ηδονή του παρόντος, που ναι αυτό το έχουμε 100% αφού το βιώνουμε. Γι' αυτό και προσπαθώ να μη λέω και τη φράση ''τα καλύτερα έρχονται'' γιατί μοιάζει αισιόδοξη, αλλά κρύβει μέσα της μια απίστευτη υποτίμηση του παρόντος κι είναι άδικο να υποτιμούμε έτσι τα σήμερα μας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου