Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2014

Φύσηξε βαρδάρης...

Είναι κρύος,ψυχρός,παγωμένος και φέρνει μαζί του κάτι από χιόνι και πάγο.Όταν φυσάει κάνει το πρόσωπό μας να τσούζει κι εμάς να τυλίγουμε όλο και πιο σφιχτά τα παλτό γύρω από το σώμα μας.Στη Θεσσαλονίκη τον ξέρουμε καλά...Ο βαρδάρης.Αυτός ο βοριάς,που σε κάνει να καταλάβεις,τι πάει να πει ψύχος.
Δεν είναι νοτιάς.Γλυκός και μαλακός να φέρνει μαζί του βροχούλες και νοτισμένα μερόνυχτα.Να απλώνει μια τρεμουλιαστή ομίχλη πάνω από την πόλη,τόσο μελαγχολική που σε κάνει να θες να κλάψεις.
Ο βαρδάρης είναι σκληρός και δε σου χαρίζεται.
Όταν όμως φυσάει στην πόλη τότε μπορείς να συναντήσεις την πιο καθαρή ατμόσφαιρα.Αν κοιτάξεις προς τη θάλασσα θα μπορέσεις να δεις ως και το κυματάκι και η διαύγεια του αέρα θ' αφήσει το μάτι σου να φτάσει ως απέναντι στις βουνοκορφές της Πιερίας.


via



Σκέφτομαι,πως ένα βαρδάρη χρειαζόμαστε και στη ζωή μας κάποιες φορές.Αν θέλουμε να διώξουμε κάτι που μας βασανίζει και σαν το καυσαέριο κάνει αποπνικτική τη ζωή μας τότε πρέπει ν' αφήσουμε έναν τέτοιο αέρα να φυσήξει και να τα ξεδιαλύνει όλα.
Σίγουρα θα μας πονέσει,θα μας ταλαιπωρήσει ίσως και να μας παγώσει.Να παγώσει κάθε συναίσθημα μέσα μας.Και μπορεί και να φοβηθούμε το τσουχτερό κρύο και ν' αποζητήσουμε την γλύκα και την ζέστη του νοτιά.
Υπάρχουν καταστάσεις,που τις αφήνουμε και μεγεθύνονται και συσσωρεύονται και μας πνίγουν ασφυκτικά σαν τα καυσαέρια των αυτοκινήτων.Αν εμείς-σαν το νοτιά συνεχίσουμε ν' αδρανούμε και απλά αναπνέουμε τον ίδιο και τον ίδιο αέρα,ίσως να είμαστε φαινομενικά ήρεμοι όμως ο αέρας μας δε θα ανανεωθεί ποτέ.
Όταν πάρουμε τη μεγάλη (δύσκολη πιθανώς) απόφαση να διώξουμε όλα όσα μας απασχολούν είναι βέβαιο,πως θα πονέσουμε.Ακόμα κι αυτό που σε βασανίζει δεν το αποχωρίζεσαι εύκολα.Δε θες όμως να το αφήνεις να χρονίζει.Και τότε θα αφήσεις το βαρδάρη να φυσήξει και θα κρυώσεις πολύ.Θα τυλιχτείς με δυο παλτό και θα το μετανιώσεις ίσως για λίγο.Για δες όμως λίγο μετά.Ο αέρας θα 'ναι καθαρός και διαυγής.Θα λάμπει κι εσύ θα μπορείς να δεις όσο μακριά θες.Τίποτα δε θα 'ναι πια τυλιγμένο σε ομίχλη και τίποτα δε θα κρύβεται πίσω από σύννεφα καυσαερίων.Φύσηξε βαρδάρης στη ζωή μας...

5 σχόλια:

  1. Ανακουφιστικό για όλους μας το βοριαδάκι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πάντα χαίρομαι να παίρνω μαθήματα από μικρότερους ανθρώπους, αλλά πιο σοφούς και πιο αισιόδοξους! Φιλιά πολλά χαρά μου και καλό σου μήνα! (εμείς εδώ στην Αττική έχουμε ζεστούλα σήμερα)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μου αρέσει ο Νοτιάς...μα έτσι όπως το θέτεις σίγουρα χρειάζεται και ο Βαρδάρης.
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Διάλεξες τόσο όμορφο τρόπο να μιλήσεις γι' υατό το θέμα, που με απασχολεί τελευταία... Και μου θύμισες πόσο όμορφη είναι η Θεσσαλονίκη με το Βαρδάρη...
    Και τον χρειαζόμαστε το ΒΑρδάρη, να μην το φοβηθούμε!
    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αυτον τον βαρδαρη να μας τον στειλετε και εμας εδω στην Κυπρο και να στε σιγουροι οτι θα τον χρησιμοποιησουμε καταλληλως :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή