Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου 2014

Ακούγοντας όπερα στα μπουζούκια...

Λοιπόν το γειτονάκι μου,το πάω πολύ!Και θα σας εξηγήσω αμέσως γιατί.
Ξυπνάω το πρωί,ο γείτονας από δίπλα ακούει Μαζωνάκη-συνήθως το ''Έχω περάσει και χειρότερα...''
Πάει μεσημέρι θα το γυρίσει σε depeche mode-με ιδιαίτερη αγάπη στο Personal Jesus.
Το απόγευμα θα κάνει ένα πέρασμα από αυτό,που λέμε ''έντεχνη'' μουσική-αν και προσπαθώ ν' αποφεύγω τις ταμπέλες (δεν κάνουν καλό...)
Το βράδυ heavy metal και βγαίνουμε να χτυπηθούμε στα μπαλκόνια!
Κι αν τύχει και ξυπνήσουμε κατά τις τρεις τα ξημερώματα κόβουμε φλέβα με evanescense κι άλλα ψυχοπλακωτικά...

(Ίσως σ' αυτό το σημείο να σας δημιουργήθηκαν δύο απορίες:α)πότε κοιμάται ο γείτονας β)καλά τόσο χάλια είναι πια η ηχομόνωση στα σπίτια τους;
Εντάξει κοιμάται,δεν ακούει κι όλη τη μέρα μουσική...και εγώ ακούω γιατί συνήθως έχουμε αμφότεροι ανοιχτά τα πατζούρια και τα παράθυρα,το βαράει και λίγο δυνατά-ε...δε θέλει και πολύ!)
Το πάω λοιπόν το γειτονάκι μου,γιατί όπως θα καταλάβατε ακούει τα πάντα.ΤΑ ΠΑΝΤΑ.Και μ' αρέσει πολύ αυτό,γιατί μ' αρέσουν οι άνθρωποι,που δε βάζουν στεγανά.



Θυμάμαι,πως όταν ήμουν στο γυμνάσιο και στο λύκειο,όσον αφορά τη μουσική όχι στεγανά,ολόκληρο φράγμα είχα υψώσει.Άκουγα ένα συγκεκριμένο είδος μουσικής και τέλος.Από εκεί και πέρα το χάος,από εκεί και πέρα το τίποτα.Και φυσικά ό,τι δεν ανήκε σ' αυτά που εγώ άκουγα ήταν trash και δε θα έμπαινα ποτέ στον κόπο ν' αγγίξω το κουμπάκι του play.Ήταν βέβαια κι αυτό ένα κομμάτι της εφηβείας,η κλασσική αντιδραστικότητα και ισοπέδωση των πάντων.Μπορώ βέβαια να πω,πως εγώ ήμουν σχετικά σε χαλαρή φάση.Θυμάμαι συμμαθητές μου χεβιμεταλάδες με πλούσιο μακρύ μαλλί (αυτό το μαλλί ακόμα και τώρα το ζηλεύω....αχ....) που έτσι και σε μια εκδρομή πηγαίναμε σε μπουζούκια να διασκεδάσουμε έκαναν πάταγο,μη σου πω,ότι σηκώνονταν να φύγουν....Τώρα βέβαια ως φοιτητές χύνουν κιλά ιδρώτα από το χορό μέσα στα μπουζούκια!Και καλά κάνουν τα παιδιά!
Δε σταμάτησα ν' ακούω τη μουσική,που άκουγα και φαντάζομαι ούτε και οι μεταλάδες παλιοί μου συμμαθητές.Συνήθως αυτό που σε σημαδεύει στην εφηβεία δεν το αποχωρίζεσαι σ' όλη σου τη ζωή.Όμως μεγαλώνοντας μαθαίνεις ή μάλλον όχι το αισθάνεσαι πως θες να γίνει πιο ανοιχτός,πιο διαλλακτικός.Στη μουσική,ναι!
Η διαλλακτικότητα σ' έναν τομέα της ζωής σου τη φέρνει σιγά-σιγά και στους άλλους.
Μπορεί να μη σου αρέσει τελικά το τάδε ροκ,ποπ,χιπ-χοπ τραγούδι,όμως αν δεν το ακούσεις καν πώς θα ξέρεις ότι δε σου αρέσει.
Μπορεί να πιστεύεις,πως μόνο οι δικές σου απόψεις είναι σωστές,όμως αν δεν μπεις καν στον κόπο ν' ακούσεις,ν' αφουγκραστείς τον συνομιλητή σου πώς θα μάθεις κάτι καινούριο;Ίσως και ν' αλλάξεις τις απόψεις σου,αλλά κι αν δεν τις αλλάξεις θα έχεις γνωρίσει έναν ακόμα καινούριο δρόμο,που πριν ίσως δεν τον είχες καν σημειώσει στο χάρτη.

6 σχόλια:

  1. Καιρό είχα να σε διαβάσω!!! :)) Εγώ πάλι ήμουν το ανάποδο, μέχρι και τα 26 άκουγα τα πάντα (και στην εφηβεία το ίδιο) από όπερα μέχρι παραδοσιακή μουσική λόγω χορού. Μεγαλώνοντας όμως έκανα τις επιλογές μου και ''ξεσκαρτάρισα'' ας το πούμε ποια μουσική πραγματικά έχει να μου προσφέρει, ποια μου δημιουργεί συναισθήματα και εικόνες και απέρριψα αυτά του σωρού.. Βέβαια όλα αυτά είναι σχετικά και είναι ανάλογα τον άνθρωπο και τα γούστα του. Στην Αθήνα είχαμε και εμείς κάτι γείτονες που άκουγαν ένα καλοκαίρι (δύο ολόκληρους μήνες) από τις 17.30 μέχρι τις 20.00 τη πριγκιπέσα. Περιττό να σου πως πως το μίσησα αυτό το τραγούδι. :)) Φιλιά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχαχα βρε Ελεάνα...τι κρίμα!Η πριγκιπέσσα είναι από το αγαπημένα μου και σίγουρα θα ρίξω κανα δυο στροφές,όταν θα το ακούσω!
      Όντως η μουσική είναι θέμα γούστου.Πιστεύω βέβαια,πως καλό είναι να είμαστε ανοιχτοί,δηλαδή να δεχόμαστε ν' ακούσουμε και κάτι διαφορετικό.Αν θα το υιοθετήσουμε τελικά,αυτό είναι άλλο θέμα.Είναι και θέμα στιγμής και περίστασης.Φαντάζεσαι ν' ακούγαμε βυζαντινή μουσική σ' ένα γλέντι;
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  2. Χαχαχαχ κι εγώ την πέρασα αυτή τη φάση για μερικά χρόνια που άκουγα μόνο metal και hardrock άντε και βαριά βαριά ethnic κι αν ένα μαγαζί δεν έπαιζε κάτι από αυτά ούτε από έξω δεν περνούσα. Βέβαια είναι κάποια πράματα που δεν μπορώ να τα ακούσω ούτε με σφαίρες πόσο μάλλον να τα υποστηρίξω πηγαίνοντας σε κάποιο νυχτερινό μαγαζί. Αλλά στον καφέ όλα τα ανέχομαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εντάξει κι εγώ να πω την αλήθεια υπάρχουν μουσικές που δεν τις αντέχει καν το κεφάλι μου.Είμαι όμως πολύ περίεργος άνθρωπος και μ' αρέσει να παίρνω μια γεύση απ' όλα!
      Και μετά κρατάω αυτό,που θα με συνεπάρει!!

      Διαγραφή
  3. Χεχε!! Ο γείτονας-Dj της γειτονιάς... :))
    Καλή σου εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. χαχαχαχα δεν υπάρχει ο γείτονας!!
    Κοίτα συμφωνώ εν μέρει! Ναι μεν να είσαι ανοικτός σε πολλά είδη.. αλλά να υπάρχει και μια συσχέτιση!
    Μετά τον Μαζωνάκη Depeche Mode.. ε όχι ρε φίλε! (Είμαι Depeche Modikia όπως κατάλαβες!)
    Καλό μήνα Ανθή μου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή