Κυριακή 17 Αυγούστου 2014

Mirror,mirror on the wall!



via



Στο φροντιστήριο,που πήγαινα στο λύκειο πριν ανεβούμε τις σκάλες για το δεύτερο όροφο,περνούσαμε από ένα μακρύ,στενό διάδρομο,που ο ένας του τοίχος ήταν όλος σχεδόν καλυμμένος μ’ ένα μεγάλο καθρέφτη.Κι οι καθρέφτες είναι μεγάλη παγίδα.Περνάς από μπροστά και σε τραβάει σα μαγνήτης,θες δε θες να ατενίσεις το είδωλό σου.Χωρίς να σημαίνει αυτό,ότι είσαι νάρκισσος και ερωτευμένος με τη φάτσα σου.
Κάθε φορά,που περνούσαμε λοιπόν από μπροστά ρίχναμε μια ματιά,έτσι για το καλό…

Βέβαια κορίτσια θα μου πεις.Όλο και κάποια θα έβγαζε κανα μολυβάκι για τα μάτια,καμιά χτενούλα να στρώσει τη φράτζα,μη σου πω και τη λακ.Ειδικά αν ήταν Παρασκευή και ακολουθούσε έξοδος να ξεχάσουμε για λίγο απαρέμφατα,δευτερεύουσες προτάσεις,δοτικές και κλητικές.Δεν ήταν ναρκισσισμός,ούτε ωραιοπάθεια.Ήταν που βρίσκαμε ένα γυαλί,που μπορούσαμε να δούμε το πρόσωπό μας ν’ αλλάζει για λίγο.Χαμογελούσαμε,κάναμε γκριμάτσες,απλώναμε όπως-όπως λίγο κραγιόν στα χείλη μας.Δε μας ένοιαζε και πολύ αν θα βαφτούμε τέλεια.Δε μπορεί να το νοιάζει κάτι τέτοιο ένα κοριτσάκι δεκαοχτώ χρονών.Απλά,λιτά πράγματα.Ήταν οι χρονιές,που μου δίδαξαν το less is more κι ότι η απλότητα είναι ό,τι πιο στυλάτο υπάρχει.
Ο καθρέφτης….Μπορεί να είναι ο βοηθός μας αντικατοπτρίζοντας τις σωστές γραμμές για να μην ξεφύγει το μολύβι γύρω απ’ τα μάτια και γίνουμε σαν panda,μπορεί πάλι και να μας αποκαλύψει τις γραμμές και τους χάρτες του προσώπου μας.Να μας αποκαλύψει τα μυστικά του βλέμματός μας,τις μικρές μικρές φακίδες,που μας κάνουν χαριτωμένους,εκείνη τη μικρή ελίτσα στο πάνω χείλος,τη μικρή ουλή στο σαγόνι.Αυτά,που θα έλεγε κάποιος ατέλειες.Ατέλειες,που κοιτάζοντας τες σε απόσταση αναπνοής τις μαθαίνουμε καλύτερα και τις αγαπάμε,γιατί είναι κομμάτι μας.

Μην παραλείπετε να κοιτάζεστε στον καθρέφτη και μη φοβάστε δεν είναι ναρκισσισμός.Υπάρχουν άνθρωποι,που ίσως να ήμασταν κι εμείς απ’ αυτούς,που δεν ήθελαν να κοιτάνε τον εαυτό τους στον καθρέφτη,γιατί δεν τον έβρισκαν όμορφο ή δεν ‘’άντεχαν’’ να βλέπουν τις ατέλειες.Εγώ σου λέω,πως ο καθρέφτης είναι από τα φιλαράκια,που ποτέ δε θα σου πούνε ψέματα.Και ξέρεις,οι φίλοι που λένε την αλήθεια-κι ας είναι σκληρή-είναι οι καλύτεροι!

1 σχόλιο:

  1. Η απόσταση ανάμεσα στην αυτοεκτίμηση και τον ναρκισσισμό είναι τεράστια. Εγώ πάλι με το μακιγιάζ ήμουν πάρα πολύ σχολαστική. Είχα κι ένα διαφορετικό μακιγιάζ για κάθε περίσταση και διάθεση.Τώρα τελευταία μόνο το έχω εγκαταλείψει το σπορ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή