Τετάρτη 11 Ιουνίου 2014

Καληνύχτα Κεμάλ...

Ο Κεμάλ του Γκάτσου






Ακούστε την ιστορία του Κεμάλ
ενός νεαρού πρίγκηπα,της ανατολής
απόγονου του Σεβάχ του θαλασσινού,
που νόμισε ότι μπορέι να αλλάξει τον κόσμο.
αλλά πικρές οι βουλές του Αλλάχ
και σκοτεινές οι ψυχές των ανθρώπων


Ο ''Κεμάλ'' αυτό το υπέροχο παραμύθι του Νίκου Γκάτσου ντυμένο με τη μουσική του Μάνου Χατζιδάκι είναι ένα τραγούδι,που ήδη από τότε,που ήμουν παιδί με είχε αγγίξει βαθιά.Οι στίχοι του με συγκλόνιζαν.Όλο το τραγούδι γινόταν εικόνες στο μυαλό μου.Εικόνες ανατολίτικες,εικόνες πείνας,εικόνες πόνου και τρόμου,αλλά πάντα σαν παραμύθι.
Τότε δεν το είχα σκεφτεί,αλλά τώρα ακούγοντάς το ξανά σκέφτηκα,πως είναι ένα τραγούδι απαισιόδοξο.«νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί,
με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί» λέει ο Αλλάχ στον Κεμάλ.Και το τραγούδι τελειώνει με μια καληνύχτα στον Κεμάλ και ο ποιητής του υπενθυμίζει,πως ''αυτός ο κόσμος δε θ' αλλάξει ποτέ...''
Μα αλήθεια τώρα;Είναι δυνατόν να δεχθούμε,πως αυτός ο κόσμος δε θ' αλλάξει ποτέ;


O Κεμάλ της Θεσσαλονίκης


Πριν ένα τρεις εβδομάδες περίπου,επέστρεφα Θεσσαλονίκη,τη Δευτέρα μετά τις εκλογές.Εκτός από την άθλια βαλίτσα μου,που δε μπορεί να σταθεί όρθια και πέφτει συνεχώς κάτω και εγώ μαζί της-ειδικά,όταν βρίσκομαι στο λεωφορείο-είχα μαζί μου το λάπτοπ και βαριές σακούλες με φαγητά.(Η μαμά βλέπετε φρόντισε γι' αυτό...)Ήμουν απελπισμένη,γιατί και οι δρόμοι ήταν γεμάτοι,το λεωφορείο επίσης και εγώ έκανα πραγματικό αγώνα,για να κρατηθώ όρθια παρέα με τα μπαγκάζια μου!;Όταν κατέβηκα στη στάση του Λευκού Πύργου,για να αλλάξω λεωφορείο,την ώρα που προσπαθούσα να ανέβω τα σκαλάκια η βαλίτσα μου φυσικά αναποδογύρισε και κανένας μα κανένας δε με βοήθησε,παρά μόνο ένα ψηλό μελαμψό παιδί με δυο μάτια μαύρα σαν το κάρβουνο,αλλά τόσο λαμπερά!Έβαλε τη βαλίτσα μου ως μέσα στο λεωφορείο,τον ευχαρίστησα,μου χαμογέλασε κι έπειτα κάθισε δίπλα σε μια κοπέλα,που φορούσε μαντίλα.Μιλούσαν αρκετή ώρα και φάνηκαν να γνωρίζονται καλά.Κατέληξα στο συμπέρασμα,πως πιθανώς να ήταν μουσουλμάνοι.
Μου ήρθε στο μυαλό μια γνωστή μου,''γνήσια πατριώτισσα'',που είχε χαρακτηριστικά πει,ότι δε θα έδινε ποτέ αίμα για οποιονδήποτε μη Έλληνα και χριστιανό.Ιδέες,που αντικατοπτρίζουν ίσως και ένα πολύ μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας.

Λοιπόν το παλικάρι εκείνο,μου είχε φτιάξει τη μέρα.Δε με νοιάζει,αν ήταν μουσουλμάνος ή όχι.Δε με νοιάζει αν ήταν Τούρκος.Δε με νοιάζει αν τον έλεγαν Κεμάλ κι όχι Γιάννη.Δε μου καίγεται καρφάκι γι' αυτά.

Αυτά φαίνεται βέβαια,πως ενδιαφέρουν ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας,που όπως φάνηκε και στα ποσοστά των εκλογών έχουν κάνει κτήμα τους τη μισαλλοδοξία.
Και τότε μου φαίνεται,πως οι στίχοι του Γκάτσου έχουν μέσα τους μεγάλη δόση αλήθειας και αυτός ο κόσμος δε θ' αλλάξει ποτέ.Θα μισούμε και θα βιώνουμε ένα μεσαίωνα,έστω κι αν το ημερολόγιο δείχνει 2014,έστω κι αν έχουμε φτάσει στον Άρη,αλλά δεν έχουμε καταφέρει ν' αγαπήσουμε ο ένας τον άλλο.

Πεισμώνω όμως απ' την άλλη και λέω,πως πρέπει να αλλάξουμε αυτούς του τελευταίους στίχους,να πιάσουμε τον Κεμάλ από το χέρι,να του δώσουμε θάρρος στην προσπάθειά του ν' αλλάξει τον κόσμο και να πούμε ''Κεμάλ,αυτός ο κόσμος θ' αλλάξει!''

Καληνύχτα Κεμάλ του λεωφορείου...




16 σχόλια:

  1. Πολυ μου αρεσε η ιστορια σου!

    Πρωτα απ'ολα, μου θυμισε ηρωικες στιγμες στο 31 Βουλγαρη-Κτελ, ολοι ορθιοι και οι βαλιτσες να ροβολανε, ειδικα στη μεση στο στρογγυλο χαχαα.

    Επισης μου θυμισε μια φορα που κατηφοριζα τα στενακια πανω απ'τη Στρατου με δυο σακ βουαγιαζ, μια τσαντα και το λαπτοπ παραμασχαλα (τοτε ηταν και 50 κιλα τα τα ατιμα) και πισω μου περπατουσε ενα ζευγαρι γυρω στα 65 (οπως ειδα οταν με προσπερασαν). Με προσπερασαν λοιπον γελωντας και ο συζυγος ειπε στη συζυγο: χαχαχαχ θα κλαταρει σε λιγο. Αφου δε του πεταξα τους σακους στο κεφαλι παλι καλα να λες.

    Τωρα στα πιο ουσιαστικα. Η Αμερικη δεν ειναι ιδανικη κοινωνια και υπαρχει πολυς ρατσισμος. Απλα συνυπαρχουμε ολοι και τις περισσοτερες φορες δεν υπαρχει κανενα προβλημα. Οι γειτονες μου διπλα ειναι απο καποια χωρα της Μεσης Ανατολης, λιγο πιο πανω ειναι απο το Μπαγκλαντες που μεγαλωσαν εδω, λιγο πιο πανω ειναι Αμερικανοι που εχουν υιοθετησει τρια παιδια- και τα τρια Αφρικανο-Αμερικανοι. Ο θυρωρος μας ειναι απο τη Σενεγαλη κλπ κλπ.
    Αυτη τη διαφορετικοτητα τη χαιρομαι τοσο πολυ που πραγματικα λυπαμαι γνωριζοντας οτι στα Γιαννενα απο οπου καταγομαι, ακομα θεωρειται υποτιμητικο να ειναι καποιος απο την Αλβανια. Ας ελπισουμε οτι οι νεοτερες γενιες θα εχουν πιο ανοιχτα μυαλα. (Φετος δυστυχως δε μπορεσα να παω στο Pride, αλλα περσι ειχα νιωσει τοση χαρα οταν ειδα να παρελαζουν αστυνομοι, πυροσβεστες, γονεις ομοφυλοφιλων και μελη διαφορων εκκλησιων. Ευχομαι μια μερα να τα δουμε αυτα και στην Ελλαδα). Φευγω γιατι φλυαρω ακαταπαυστα! Ωραια αναρτηση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εύη δε φλυαρείς καθόλου.Να φλυαρούσαν όλοι έτσι καλά θα 'ταν!
      Οι σκηνές,που περιγράφεις είναι τόσο μα τόσο αληθινές!!Χαμός γίνεται στα λεωφορεία!!Πρέπει να καθίσω να γράψω ξεχωριστή ανάρτηση γι' αυτά!
      Η αρμονική συνύπαρξη,που περιγράφεις σίγουρα υπάρχει και στην Ελλάδα.Είχα συμμαθητές και φίλους,από Αλβανία για παράδειγμα,αλλά δεν υπήρχε ποτέ κανένα πρόβλημα.Όλοι σεβόμασταν όλους.Δυστυχώς όμως θα υπάρξει ο ένας που θα τα χαλάσει όλα γιατί είναι φουλ ρατσιστής και φροντίζει να το εκδηλώνει αυτό με κάθε άθλιο και χυδαίο τρόπο!
      Δεν έχουμε σκεφτεί το πιο βασικό.Για έναν Αφρικανό για παράδειγμα εμείς είμαστς το διαφορετικό!

      Διαγραφή
  2. Σαν τον νεαρό που μου έδειξε τη στάση του αστικού. Παλιότερα πάντως δεν ήμασταν έτσι. Υπήρχε μεγαλύτερη προθυμία για βοήθεια. Μετά την κρίση οι περισσότεροι απογαυνώθηκαν και κλείστηκαν στα προβλήματά τους. Και τους βγήκε και το φασιστικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χριστίνα το θυμάμαι από την ανάρτησή σου αυτό το περιστατικό!
      Δε θέλω να τα ρίχνω όλα στην οικονομική κρίση,αν και σίγουρα παίζει κι αυτή το ρόλο της.Όμως δεν είναι άσχημο να διαπιστώνουμε,ότι χάνουμε τόσο εύκολα την ανθρωπιά μας;Η γνωστή που ανέφερα στην ανάρτησή μου δεν είχε κάποιο σοβαρό οικονομικό πρόβλημα,θα αρνιόταν όμως να προσφέρει λίγο από το αίμα της σε κάποιον αλλοδαπό.

      Διαγραφή
  3. Σίγουρα ζούμε σε μια δύσκολη εποχή, αλλά έχουμε κρυφτεί σε αυτή τη δικαιολογία για πολλά πράγματα. & συναισθήματα.. Το άσχημο είναι ότι ποτέ δεν μάθαμε να αγαπάμε τον εαυτό μας... πολύ περισσότερο τον διπλανό μας!

    Δεν ξέρω ποιος φταίει, αλλά όλες οι σχέσεις μας (τουλάχιστον οι περισσότερες) βασίζονται στο όφελος & στο συμφέρον, υπάρχει στον αέρα έντονος ανταγωνισμός για τα πάντα (έχω καλύτερη δουλειά ή μάλλον έχω δουλειά, έχω μεγάλο σπίτι, καινούργιο αυτοκίνητο...) & ένα αίσθημα ευθυνοφοβίας (για όλα φταίνε οι άλλοι). Όχι δεν φταίνε μόνο οι άλλοι... ανήκουμε σε ένα σύνολο & έχουμε όλοι μερίδιο ευθύνης, μας αρέσει, δεν μας αρέσει!

    Δεν χρειάζεται να φοβόμαστε το διαφορετικό, φανταστείτε έναν κόσμο που να είμαστε όλοι ίδιοι... Βαρετό! Δεν χρειάζεται να φοβόμαστε το καλύτερο... απλά ας γίνουμε & εμείς καλύτεροι (όχι να προσπαθούμε να το θάψουμε)!

    Βαθιά μέσα μου πιστεύω ότι είναι στο χέρι μας να αλλάξουμε, αν όχι τον κόσμο, την ιδιοσυγκρασία μας & σίγουρα ο κόσμος θα γίνει καλύτερος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νίκη μου πραγματικά,αν ήμασταν όλοι ίδιοι δε ήταν απίστευτα βαρετό;
      Τη ρίζα του προβλήματος είναι δύσκολο πιστεύω,να την εντοπίσουμε.Από την άλλη δε θέλω να πιστεύω,πως τα οικονομικά προβλήματα μπορούν να κάνουν μια ολόκληρη κοινωνία τόσο μα τόσο μισαλλόδοξη.Ναι,ο εγκληματίας είναι εγκληματίας.Μπορεί να είναι αλλοδαπός,μπορεί όμως να είναι και Έλληνας.Καλοί και κακοί είμαστε όλοι ανεξαρτήτως εθνικότητας.
      Ας είμαστε αισιόδοξοι και πιστεύω,πως περνάει από το χέρι μας ν' αλλάξει ο καθένας μας έστω και κάτι μικρό!

      Διαγραφή
  4. Ανθή μου,
    ενδιαφέρουσα η ανάρτησή σου και όμορφη η ιστορία σου! Κατά την ανάγνωση, θα μου ήταν πολύ συγκλονιστικό αν διάβαζα πως σε βοήθησε κάποιος Έλληνας! -Αν και, δεν έχω παράπονο, έχει τύχει να με βοηθήσουν κάποιες φορές..-
    Όσο διδάσκουμε στα παιδιά μας με τον ίδιο τρόπο, αυτή η κατάσταση δεν θα αλλάξει.. δεν το λέω επειδή είμαι πεσιμίστρια, αλλά επειδή αυτή είναι η αλήθεια!
    Λες και το διαφορετικό είναι ένα τέρας που θα σε φάει.. Όλοι άνθρωποι του ίδιου Θεού δεν είμαστε;
    Φιλάκια και καλό απογευματάκι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πιστεύω,πως φυσικά δεν πρέπει να διαχωρίζουμε τους ανθρώπους,ούτε θεωρώ τους Έλληνες εντελώς αδιάφορους.Δυστυχώς εκείνη τη στιγμή βέβαια δε βοήθησαν.

      Η ανατροφή είναι το βασικότερο και συμφωνώ απολύτως μαζί σου!
      Και η αποδοχή όλων!Όχι η ανοχή απλώς!Τότε ναι!Ίσως και ν' αλλάξουν όλα!

      Διαγραφή
  5. Τι τραγούδι....
    Το λέγαμε στο δημοτικό και πάντα με μελαγχολούσε αν και δεν έδινα σημασία στους στίχους. Τωρα, με τη βοήθειά σου, κατάλαβα γιατί το τραγούδι μου προκαλούσε τέτοια μελαγχολία.
    Αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ. Όσο είμαστε ατομικιστές και δεν προσπαθούμε για κάτι διαφορετικό, η κατάσταση θα παραμένει στασιμη. Μεμονωμένες προσπάθειες δε φέρνουν δυστυχώς την αλλαγή...
    Φιλιά πολλά Ανθή! Καλό καλοκαίρι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιώτα μου!!!Πόσο χαίρομαι,που σε βλέπω πάλι εδώ!Κατ' αρχάς να σου ευχηθώ ένα όμορφο καλοκαίρι και καλή ξεκούραση!
      Είναι πανέμορφο το τραγούδι,αλλά μελαγχολικό,όπως είπες.
      Μέσα από τη συλλογικότητα έρχεται το καλύτερο,αλλά θα σου πιστεύω και κάτι άλλο,που είχε πει ο Καζαντζάκης:Ν' αγαπάς την ευθύνη. Να λες: "Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη Γη. Αν δε σωθεί, εγώ θα φταίω!

      Διαγραφή
  6. Θίγεις ένα πολύ σημαντικό θέμα και θα με πιάσει η φλυαρία!
    Λεωφορεία, τρένα, γενικά οι σταθμοί είναι ένα αγαπημένο μου μέρος (παρά το ότι πάντα συνοδεύονται με απίστευτη ταλαιπωρία), γιατί μικρές ιστορίες ζωής ξεπηδάνε από το πουθενά, ιστορίες διδακτικές σαν τους μύθους.
    Κι όμως, έχουμε 2014, οι αποστάσεις έχουν μηδενιστεί και οι εικόνες από όλες τις γωνιές του κόσμου μας κατακλύζουν, αλλά δεν μπορούμε να συνηθίσουμε το διαφορετικό, γιατί είναι τόσο βολικό να έχουμε πάντα κάποιον να κοροϊδεύουμε, να χλευάζουμε, να θεωρούμε κατώτερο...
    Και, τέλος, εγώ το πιστεύω ότι θα αλλάξουμε κάποτε τον κόσμο (εντάξει, μπορεί να μη ζω για να δω την αλλαγή, αλλά...)!!! Και τον τελευταίο στίχο του τραγουδιού (λατρεμένη ιστορία, υπέροχα μελοποιημένη) θα αλλάξουμε!!! Αρκεί να πιστέψουμε πως, όταν ζούμε μαζί, η ζωή είναι πιο όμορφη!
    Φιλιά πολλά και καλό Σ/Κ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αλεξάνδρα μου πράγματι σε σταθμούς τρένων,λεωφορεία,αεροπλάνα εκτυλίσσονται πολλές μικρές ιστορίες και μ' αρέσει να τις παρακολουθώ και να παρατηρώ.
      Το διαφορετικό-αυτό που εμείς τουλάχιστον θεωρούμε διαφορετικό,γιατί όπως είχα πει και παραπάνω για έναν Αφρικανό λόγου χάριν εμείς είμαστε οι διαφορετικοί-και ο τρόπος αποδοχής του και όχι απλά ανοχής είναι θέμα παιδείας.Δυστυχώς δεν ξέρω,πότε θα έρθει η μεγάλη αλλαγή στην Ελλάδα,τη χώρα της μετανάστευσης και της προσφυγιάς.
      Χρειάζεται πίστη,χρειάζεται και προσπάθεια!
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  7. Πολύ χρήσιμο μήνυμα πέρασες με την ανάρτηση σου Ανθούλα μου!
    Μακάρι να εκλείψουν οι ταμπέλες σε χρώματα, θρησκείες κι διάφορες άλλες συμπεριφορές γενικά από ανθρώπους που γνωρίζουν πόση μεγάλη διασπορά Ελλήνων υπάρχει σ' όλο το κόσμο!
    Στην Ν.Υόρκη που ζει η κόρη μου έχει τέτοια πολυπολιτισμικότητα με μια ομαλή συνύπαρξη που έμεινε έκπληκτη και η ίδια! Είναι θέμα παιδείας Ανθή μου και κουλτούρας!
    Εσείς, τα νέα παιδιά σίγουρα θα κάνετε ένα βήμα παραπάνω όπως αυτό που έκανες εσύ σήμερα και Μπράβο σου! Με πείσμα και μικρές μικρές πράξεις αρχικά όλα θα γίνουν!
    Να είσαι καλά κοπέλα μου και να έχεις μια όμορφη και χαρούμενη εβδομάδα!
    Φιλιά πολλά με αγκαλιά!:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κατερίνα μου είναι ένα θέμα αυτό του ρατσισμού,που έχει πονέσει πολύ την ελληνική κοινωνία.Κάποτε οι Έλληνες ήταν τα θύματα και τώρα έχουν γίνει οι θύτες.Ξεχνάμε εύκολα.
      Όπως αναφέρεις κι εσύ στο εξωτερικό η πολυπολυτισμικότητα είναι βασικό στοιχείο των κοινωνιών και η συνύπαρξη είναι ομαλή.Μακάρι να έρθει η μέρα,που θα συμβούν αυτά και στην Ελλάδα!
      Φιλιά πολλά!!

      Διαγραφή
  8. Θαυμάσια ανάρτηση και δεν θα φλυαρήσω...........και εμένα δεν με νοιάζει το χρώμα, η εθνικότητα ή η θρησκεία αρκεί να βρίσκεται πίσω από όλα αυτά ένας ΑΝΘΡΩΠΟΣ!
    Πιστεύω ότι αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ. Και αυτό γιατί εμείς δεν αλλάζουμε. Ο καθένας βλέπει ότι οι άλλοι χρειάζονται να αλλάξουν. Ξέρεις, πρόσφατα μου είπαν σε παρόμοια συζήτηση για τους μετανάστες.... ''λυπάμαι που ακούω από σένα τέτοιες σκέψεις, γι αυτό δεν πάμε καλά ως κοινωνία''!!!!!!!!!! Καταλαβαίνεις λοιπόν πόσο ο καθένας μας πιστεύει ότι έχει σωστές απόψεις και χρειάζονται αλλαγή οι .........άλλοι.
    Φλυάρησα τελικά.........
    Καλή σου μέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άννα μου τις χρειαζόμαστε τέτοιες ''φλυαρίες''!
      Έχω κάνει κι εγώ συζητήσεις με ανθρώπους,που έχουν ρατσιστικές απόψεις και έχω συνειδητοποιήσει,πως είναι πάρα πάρα πολύ δύσκολο να τους αλλάξεις τη γνώμη!
      Αυτό συμβαίνει,ίσως γιατί ένας ενήλικας,που έχει διαμορφώσει χαρακτήρα είναι δύσκολο,ν' αλλάξει τις παγιωμένες του απόψεις.Αν όμως υπάρχει η σωστή παιδεία από μικρή ηλικία δε θα χρειαστεί να κοπιάσουμε πολύ για να αποκτήσει ένα παιδί σεβασμό προς τον συνάνθρωπό του,όποιος κι αν είναι αυτός.
      Τα φιλιά μου!

      Διαγραφή