Τετάρτη 2 Απριλίου 2014

Είναι ο αντίπαλος...



Είναι ένας αγώνας ποδοσφαίρου: Ντνιέπρ-Ντιναμό Κιέβου. Σε κάποια φάση του αγώνα ο αρχηγός της Ντιναμό Oleg Gusev σε μια απόπειρά του,να σκοράρει χτυπάει το κεφάλι του στα πόδια του αντίπαλου τερματοφύλακα.Πέφτει κάτω και η γλώσσα του έχει γυρίσει κάτι που μπορεί να τον οδηγήσει στο θάνατο.Ο Jaba Kankava παίκτης της αντίπαλης ομάδας τρέχει δίπλα του,του προσφέρει τις πρώτες βοήθειες και τον σώζει.

Διάβασα για αυτή την είδηση σε πολλά site.Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι το παρουσιάζαν ως την κορυφαία αθλητική είδηση της χρονιάς.Γιατί;Μα γιατί τον Gusev τον βοήθησε ένας ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ!Ναι!Ένας αντίπαλος.Θα μου φαινόταν πιο λογικό να γινόταν είδηση επειδή βοήθησε-δυστυχώς στις μέρες μας οι πράξεις αλληλεγγύης λιγοστεύουν όλο και λιγότερο-και όχι επειδή ήταν ο ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ.Δηλαδή επειδή έπαιζε στην αντίπαλη ομάδα αυτό του αφαιρούσε βάρος ηθικής ευθύνης και ‘’υποχρέωσης’’ προς το συνάνθρωπο και συνάδελφό του;Ή μήπως βουτηγμένοι πλέον μέσα στο φανατισμό και φορώντας τις παρωπίδες του οπαδισμού δε βλέπουμε τόσο καθαρά ότι έγινε κάτι αυτονόητο,κάτι που έπρεπε να γίνει;
Μπράβο βέβαια στο παλικάρι.Χίλια μπράβο του αξίζουν,που έτρεξε και προσέφερε βοήθεια.Όχι γιατί προσέφερε βοήθεια αν και ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ.Γιατί πείτε μου εκείνη τη στιγμή σε νοιάζει το χρώμα της φανέλας,που φοράς;Όχι βέβαια!Σε νοιάζει πάνω απ’ όλα,να κάνεις ό,τι περνάει από το χέρι σου για να βοηθήσεις.
Δεν ξέρω ποιές διαστάσεις έχει ο φανατισμός στις υπόλοιπες χώρες.Στην Ελλάδα πάντως-ειδικά σε ό,τι αφορά το ποδόσφαιρο-έχουμε χτυπήσει κόκκινο.Στην πόλη,που ζω,τη Θεσσαλονίκη,αυτό το ξέρουμε πολύ καλά.Χωρισμένη η πόλη στα τρία και όλοι να μαλώνουν με όλους για το ποια ομάδα είναι η κυρίαρχη.Έχω βρεθεί παρούσα σε φοβερές και έντονες διαφωνίες.Θα μου πείτε βέβαια-πάλι καλά,που ήταν απλά διαφωνίες και όχι ξύλο.Γιατί ναι-κι αυτό μέσα στο πρόγραμμα είναι.
Και στο γήπεδο έχω πάει κάποιες φορές.Μου αρέσει πολύ το ποδόσφαιρο και λάτρεψα την ατμόσφαιρα του γηπέδου από την πρώτη στιγμή.Μου αρέσει να βλέπω τον κόσμο ενωμένο,να έχει μια κοινή αγάπη,να το γιορτάζουν.Ο αθλητισμός είναι γιορτή!
Είναι γιορτή βέβαια μέχρι να εμφανιστεί από την άλλη πλευρά του δρόμου ο αντίπαλος-ο οπαδός της ανταγωνίστριας ομάδας.Δε μας νοιάζει,που μένει δυο στενά πιο κάτω από εμάς ή στην ίδια πολυκατοικία.Είναι ξεφτίλας και loser και καλά θα κάνει να αλλάξει ομάδα!Κι αν φάει και λίγο ξύλο…ε,τι πειράζει;
Ζω για τη στιγμή,που στο ίδιο γήπεδο θα συνυπάρχουν οπαδοί και των δύο ομάδων(εδώ γελάμε)και για τη μέρα που θα μπορεί όλη η οικογένεια να πηγαίνει στο γήπεδο,να παρακολουθήσει έναν αγώνα,όπως γίνεται για παράδειγμα στην Αγγλία.

Ως τότε απλά θα ελπίζω…

17 σχόλια:

  1. Μ´αρεσει να παρακολουθω ποδοσφαιρο ειμαι φιλαθλη κι οχι φανατικη! Κ αν τυχει κ παιζει η αντιπαλη ομαδα με μια ξενη θα υποστηριξω την ελληνικη! Τωρα κ οι δημοσιογραφοι κατι τετοια ψαχνουν κ τα φουσκωνουν. Καλημερα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία δυστυχώς οι έλληνες φίλαθλοι και οπαδοί κάνουν το ακριβώς αντίθετο από εσένα!!Δαγκωτό όλοι την ξένη ομάδα!!Ας είμαστε φίλαθλοι χωρίς να φανατιζόμαστε!
      Φιλιά πολλά!!

      Διαγραφή
  2. Δυστυχώς έτσι είναι στην Ελλάδα! θέλω να πάω με τα παιδιά μου στο γήπεδο αλλά φοβάμαι!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νατάσα είναι κρίμα τα μικρά παιδιά να μη μπορούν να έρθουν σε επαφή με τον αθλητισμό,επειδή ανα πάσα στιγμή υπάρχει ο φόβος των βανδαλισμών!Μακάρι ν' αλλάξει κάποια στιγμή η νοοτροπία μας!!
      Φιλάκια!!

      Διαγραφή
  3. Έχω υπάρξει αθλήτρια και παρακολουθώ σχεδόν τα πάντα. Από τα πιο δημοφιλή, έως τα λίγο πιο "άγνωστα" και παραγκωνισμένα αθλήματα. Το συγκεκριμένο αγώνα τον βλέπαμε με φιλική παρέα στο διαδίκτυο, live και μάλιστα με μετάδοση σε άγνωστη για μας γλώσσα... (Αραβικά ίσως...) Το ότι δεν καταλαβαίναμε τί έλεγε ο speaker δεν μας στέρησε την ικανότητα να καταλάβουμε την ουσία της πράξης...
    Η ανθρωπιά και ο σεβασμός είναι υπεράνω χρωμάτων (φανέλας, δέρματος κτλ)
    Αλλά και οι χώροι άθλησης είναι μια μικρογραφία του έξω κόσμου... Υπάρχουν οι καλοί και και οι κακοί... Αυτοί που έχουν συναισθήματα και λογική και οι ψυχροί κάφροι...
    Φιλιά πολλά και καλό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιάννα μου εσύ θα ξέρεις και θα έχεις ζήσει καλύτερα από εμάς τη μαγεία και τη χαρά του αθλητισμού!
      Συμφωνώ μαζί σου η ανθρωπιά και ο σεβασμός είναι υπεράνω χρωμάτων!Δυστυχώς στην Ελλάδα αυτό το ξεχνάμε πολύ συχνά και ξεχνάμε επίσης το πιο βασικό.Τον αντίπαλο πρέπει να τον σεβόμαστε απλά και μόνο που είναι στο γήπεδο.Χωρίς αυτόν δε θα γινόταν καν ο αγώνας!
      Πολύ όμορφα τα λόγια σου!
      Φιλάκια πολλά!!!

      Διαγραφή
  4. σταματησα να παρακολουθω και ποδοσφαιρο κ γενικα αθληματα επειδη βρωμανε οι ειδησεις τους. κριμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ζήνα μου δυστυχώς ακόμα και τα αποτελέσματα των αγώνων στημένα είναι.Στην Ελλάδα υπάρχει γενικότερα διαφθορά,που έχει επεκταθεί και στο χώρο του αθλητισμού και αυτός απωθεί τον κόσμο!Κρίμα πραγματικά...
      Φιλάκια!!

      Διαγραφή
  5. Δεν είμαι ποδοσφαιρόφιλη αλλά πιστεύω ότι όταν τα αθλήματα τα βλέπεις ζωντανά έχεις άλλη αίσθηση γιατί μου έχει συμβεί, επομένως θα ήθελα να πάω με τον μικρό μου να δω έναν αγώνα στο γήπεδο αλλά με τις σημερινές συνθήκες δεν το τολμώ. Όσο για το θέμα του αυτονόητου δυστυχώς έχουμε φτάσει σε ένα σημείο όπου τα αυτονόητα γενικώς έχουν γίνει πράξεις υπέρβασης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ειρήνη μου μακάρι να υπάρξουν κάποτε οι κατάλληλες συνθήκες,ώστε και τα παιδάκια να μπορούν να πηγαίνουν να παρακολουθούν κάποιο αγώνα....
      όσο για το περιστατικό με προβλημάτισε πραγματικά το ότι εντυπωσίασε το γεγονός,ότι ο ποδοσφαιριστής έδωσε τη βοήθεια του,αν και στην αντίπαλη ομάδα!τι θα κάτσει δηλαδή να κοιτάει;
      Φιλάκια πολλά!!!

      Διαγραφή
  6. Kαι εγώ αυτή τη στιγμή ονειρεύομαι ..............τη στιγμή που δεν θα υπάρχουν στα γήπεδα αντίπαλοι οπαδοί αλλά φίλαθλοι!!! Όμως απέχουμε έτη φωτός από κάτι τέτοιο. Νομίζω πάντως ότι οι ίδιοι οι παίχτες δεν συμμερίζονται των οπαδών το φανατισμό. Στην Αθήνα να δεις τι γίνεται...........μάλλον θα τα βλέπεις στην τηλεόραση τα χάλια μας μετά από ντέρμπι.............Τι να πω;;; Κάποιοι κερδίζουν με αυτό το διαχωρισμό και το φανατισμό των οπαδών.....έτσι πιστεύω.
    Καλησπέρα και καλό μήνα..........

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Άννα!!
      Ο φανατισμός καλά κρατεί κι όπως είπες κι εσύ απέχουμε έτη φωτός από το να γίνουμε φίλαθλοι!Βλέπω τη γίνεται στην Αθήνα και πραγματικά λυπάμαι για αυτή την κατάντια...
      Μακάρι ν' αλλάξουν κάποτε τα πράγματα!

      Διαγραφή
  7. Χμμ...όταν ο αθλητισμός δεν αποτελεί αγωγή ψυχής και σώματος αλλά θλιβερό αντικατάστατο έλλειψης πολλών...τότε δυστυχώς βλέπουμε τα απερίγραπτα...!!
    Ελπίζω και εγώ μαζί σου για αυτήν την αλλαγή!!
    Καλή μέρα να έχεις!:-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σόφη μου καλησπέρα!έχεις απόλυτο δίκιο!Μάλλον τα έχουμε παρεξηγήσει κάπως τα πράγματα και έχουμε φτάσει στην απόλυτη εμπορευματοποίηση του αθλητισμού!
      Ας ελπίσουμε για το καλύτερο!!

      Διαγραφή
  8. Μακάρι να αναπτυχθεί κι εδώ το φίλαθλο πνεύμα κάποια στιγμή Ανθή μου!
    Τρυφερό κι ευαίσθητο το θέμα σου! Αν και την είχα ακούσει την είδηση, μου άρεσε
    που της έδωσες μια άλλη διάσταση και Μπράβο σου!
    Να είσαι καλά και να έχεις ένα γλυκό απόγευμα! Τα φιλιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κατερίνα μου πολλές φορές μια είδηση μας δίνει πολλά ερεθίσματα και αφορμές να σχολιάσουμε την κοινωνική πραγματικότητα!
      Και ο αθλητισμός όπως αντιμετωπίζεται στην Ελλάδα είναι μια θλιβερή πραγματικότητα,που ελπίζουμε κάποια στιγμή να αλλάξει!
      Σ' ευχαριστώ για τα γλυκά σου λόγια!Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  9. Βάσω ακόμα ένα στραβό στην Ελλάδα δυστυχώς!Ακόμα και στον αθλητισμό που είναι ψυχαγωγία και παιδεία!!Και δυστυχώς χάνεται όλη η μαγεία του!
    Φιλιά πολλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή