Τα βιβλία,που διαβάζουμε στη εφηβεία είναι πολλές φορές και
μέσα στο top ten των πιο αγαπημένων αλλά κι αυτών που μας άφησαν το
σημαδάκι τους.Φταίει ίσως,που είναι περίεργη ηλικία η εφηβεία,είμαστε και κάπως
πιο ευαίσθητοι...ε,δε θέλει πολύ!
Ένα βιβλίο,που διάβασα στα δεκαπέντε μου,το λάτρεψα και
συνεχίζω να το λατρεύω είναι το ‘’Γεύση Πικραμύγδαλου’’ του εξαιρετικού Μάνου Κοντολέων.Και πραγματεύεται ένα θέμα δύσκολο:τη μάστιγα του aids.Θα περίμενε κάποιος ένα μυθιστόρημα,που
πραγματεύεται ένα τέτοιο θέμα να είναι ωμό,σκληρό στη διήγηση και τις
περιγραφές του.Αλλά όχι.Είναι γραμμένο με τρυφερότητα και διακριτικότητα,όπως
απαιτεί ο χειρισμός ενός τέτοιου ζητήματος
.Είναι ίσως,που η πλοκή ξετυλίγεται
μέσα από την ιστορία δυο νέων ανθρώπων,δυο παιδιών στα είκοσί τους,γεμάτα όρεξη
για ζωή.Είναι η Φαίδρα και ο Οδυσσέας.Γνωρίζονται σ’ ένα μάθημα μουσικής και
ερωτεύονται.Για τη Φαίδρα είναι η πρώτη της σχέση.Για τον Οδυσσέα όμως όχι.Η
προηγούμενη σχέση του του κληροδότησε και την αρρώστια της εποχής μας:το aids.
Περνούν πολύ χρόνο μαζί προσπαθώντας να ζήσουν τον έρωτά
τους,όσο περισσότερο γίνεται.Αρχίζουν να ονειρεύονται,κάνουν σχέδια για το
μέλλον.Όνειρα για το μέλλον.Όπως κάνουμε όλοι μας,γιατί ο άνθρωπος είναι φύσει
αισιόδοξο ον.Κάπου εκεί όμως,που το παρόν τους αρχίζει να τροφοδοτεί και το
μέλλον τους έρχεται κάτι να τους ‘’χωρίσει’’,να αναστείλει την ευτυχία κι αυτό
είναι η αρρώστια του Οδυσσέα.Και κάπου εδώ αρχίζουν και οι δικοί μου
προβληματισμοί.
Πόσο δυνατή επίδραση μπορεί να έχει ένας εξωτερικός
παράγοντας στις σχέσεις μας;Κι όταν λέω εξωτερικός εννοώ κάτι,που είναι άσχετο
από τα συναισθήματα δύο ανθρώπων,που μάλιστα αγαπιούνται πολύ.
Προς το τέλος του βιβλίου,έρχεται πια η ώρα,να
αντιμετωπίσουν και οι δυο τους το aids,ο καθένας από τη δική του πλευρά.Και το βασικό ερώτημα,που
τίθεται είναι: ‘’Πού μπορεί,να οδηγήσει αυτή η σχέση;’’
Σκέφτομαι,πως πολλοί από εμάς θα έχουμε πει ‘’για πάντα’’
στο σύντροφό μας.Θα είμαστε για πάντα μαζί,θα σ’ αγαπώ για πάντα,για πάντα θα
είσαι ο άνθρωπός μου.Είναι πολύ μεγάλη κουβέντα.Τη λέμε όμως και καλά
κάνουμε.Δεν είμαι από τους ανθρώπους,που πιστεύουν,ότι πρέπει να είμαστε πολύ
συγκρατημένοι σε τέτοιες περιπτώσεις.Γιατί να μην το πούμε αν το εννοούμε;Γιατί
νομίζω,πως ναι,υπάρχουν στιγμές,που πραγματικά το νιώθουμε και το πιστεύουμε
αυτό το ''για πάντα''.Όπως επίσης πιστεύω,πως είναι δύσκολο,έως απίθανο, να μας
κάνουν πάνω από ένας άνθρωποι να το αισθανθούμε…Ναι!συνήθως υπάρχει μόνο
ένας!Εξάλλου,αν υπάρχει πραγματικός έρωτας,δεν πιστεύω,πως φεύγει,απλώς ίσως
αλλάζει μορφή,γίνεται βαθιά αγάπη.Σαν την ενέργεια.Δεν χάνεται ποτέ,αλλάζει
όμως μορφές.
Αν βρισκόμασταν όμως στη θέση της Φαίδρας τι θα κάναμε;Αγαπά
τον Οδυσσέα και ξέρει,ότι την έχει ανάγκη.Από την άλλη ξέρει,πως μια σχέση μαζί
του,η ζωή στο πλάι του θα ακολουθεί ένα συγκεκριμένο μοτίβο,ένα
ορισμένο,δύσκολο τρόπο ζωής.Ξέρει επίσης πως,θα επενδύσει συναισθηματικά σ’ έναν
άνθρωπο,που έχει περισσότερες πιθανότητες από άλλους,να φύγει από τη ζωή σε
νεαρή ηλικία,αν τελικά εκδηλωθεί η αρρώστια του.Ξέρει,πως μαζί του δε θα
μπορέσει να αποκτήσει τα δικά της παιδιά.Μα τον αγαπά.
Τι κάνουμε τώρα;Δε λέω,ότι σ’ εμάς θα τύχει κάτι τέτοιο.Ελπίζω,τέτοιες
περιπτώσεις να υπάρχουν μόνο στο φαντασιακό κόσμο της λογοτεχνίας,αν και
φοβάμαι,πως όχι.Για τον καθένα μας όμως μπορεί να υπάρξει ένα οποιοδήποτε
συμβάν,που θα μας βάλει στο δίλημμα.Έρχεται τότε η ώρα,να δοκιμαστεί το ‘’για
πάντα’’.Τι θα υπερισχύσει μέσα μας;Μήπως οι σκέψεις,που κάνουμε είναι
εγωιστικές;
Δεν ξέρω,ν’ απαντήσω.Ξέρω μόνο,πως κάθε άνθρωπος λειτουργεί
και σκέφτεται με το δικό του τρόπο και σταθμίζει μέσα του τα πράγματα βάσει
δικών του αξιών και προτεραιοτήτων.
Στη τελευταία σκηνή του βιβλίου Οδυσσέας περπατάει
ήρεμος στην ηλιόλουστη Αθήνα,για να συναντήσει τη Φαίδρα και εκείνη,πριν
χωριστούν του υπόσχεται να του τηλεφωνήσει.Κι αυτό γιατί πάντα και παντού ανοίγει ένα παράθυρο
αισιοδοξίας και γιατί ποτέ δεν παύουμε να είμαστε άνθρωποι.Γεύση Πικραμύγδαλου-κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη
Καλησπερα φιλη μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε καλυψες σε ολα!
Να ξερες ποσο συμφωνω μαζι σου!
Φιλακια πολλα!
Κική μου χαίρομαι πολύ,που σου άρεσε η ανάρτηση!!
ΔιαγραφήΝα έχεις ένα πανέμορφο σαββατοκύριακο!
Φιλάκια πολλά!
O επίλογός σου, οι τελευταίες γραμμές σου, γαλήνεψαν την ψυχή μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο βιβλίο δεν το έχω διαβάσει, αλλά θα το αναζητήσω με την πρώτη ευκαιρία!!!
Αγκαλίτσα και φιλάκι!
Καλό Σαββατοκύριακο!!!
ΣΣΣΣΜΟΥΤΣ!
Γιάννα μου πραγματικά είναι από τα βιβλία,που προτείνω ανεπιφύλακτα,ακόμα κι αν ανήκει στην εφηβική λογοτεχνία.Μπορεί να διαβαστεί άνετα και από ενήλικες.
ΔιαγραφήΦιλιά πολλά!!!!Να περάσεις υπέροχα το σαββατοκύριακο!!
Αυτό το βιβλίο δεν το έχω διαβάσει.... Μου φαίνεται πολύ ενδιαφέρον και θα το διαβάσω με την πρώτη ευκαιρία!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά!!
Νεφέλη
Καλημέρα Νεφέλη μου!Πραγματικά αξίζει να το διαβάσεις γιατί πραγματεύεται ένα πολύ επίκαιρο ζήτημα με πολύ ωραίο τρόπο!!
ΔιαγραφήΝα έχεις ένα όμορφο σαββατοκύριακο!!
το βιβλίο ούτε και γω το έχω διαβάσει, σίγουρα όμως η ιστορία είναι συγκλονιστική.. δεν ξέρω αν το για πάντα λέγεται σε μια απλή σχέση.. πίσω πρέπει να κρύβεται κάτι πιο ουσιαστικό, κάτι πολύ δυνατό που να σε συνδέει με τον άνθρωπό σου.. θέλει δύναμη ψυχής και μπόλικη αγάπη για να κρατήσει μια τόσο ιδιαίτερη σχέση χωρίς να επηρεαστεί από τρίτους παράγοντες.. τα φιλιά μου! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύη μου πραγματικά συγκλονιστική ιστορία και αν πέσει στα χέρια σου μην παραλείψεις να το διαβάσεις.
ΔιαγραφήΚαι ναι,συμφωνώ απόλυτα μαζί σου,ότι το για πάντα πρέπει να λέγεται μόνο σε μια σχέση,που κρύβει κάτι πολύ δυνατό μέσα της και θέλω να πιστεύω,πως τέτοιες σχέσεις υπάρχουν!
Φιλάκια πολλά και καλό σαββατοκύριακο!!!
Έχεις δικιο που λες ότι τα βιβλία που διαβάζουμε στην εφηβεία μας σημαδεύουν.. και σε μένα το ίδιο συνέβει. Ίσως γιατί είναι οι πρώτες μας επαφές με ιστορίες λογοτεχνίας σε συνδυασμό με το ότι τα ζούμε όλα έντονα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Σαββατοκύριακο !
Lyriel πράγματι τα πιο αγαπημένα μου βιβλία είναι βιβλία της εφηβείας.Άσε που όσο μεγαλώνω όλο και πιο δύσκολα ενθουσιάζομαι πλέον από κάποιο μυθιστόρημα!Δυστυχώς ή ευτυχώς όσο μεγαλώνουμε γινόμαστε πιο απαιτητικοί.
ΔιαγραφήΝα έχεις ένα όμορφο σαββατοκύριακο!!
Βάσω μου ναι είναι πολύ ενδιαφέρον και αξίζει ν' αφιερώσει κανείς χρόνο για να το διαβάσει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠράγματι το να λέμε ''για πάντα'' όλους μας φοβίζει κάποια στιγμή.Δεν είναι και μικρή κουβέντα.Πιστεύω όμως,πως οι άνθρωποι,που το αξίζουν πρέπει να το ακούν!
Φιλιά πολλά και καλό σαββατοκύριακο!!
Το έχω διαβάσει το βιβλίο και είναι όντως πολύ καλό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσφάτως είχα μια κουβέντα για βιβλία με μια φίλη και συνειδητοποίησα κι εγώ πως τα βιβλία που διάβασα στην εφηβεία συγκαταλέγονται ανάμεσα στα αγαπημένα μου...
Και μιας και μας πρότεινες ένα εσύ, λέω να σου προτείνω κι εγώ ένα δικό μου αγαπημένο από τα χρόνια της εφηβείας: Μαρία Λαμπαδαρίδου-Πόθου, "Η Δοξανιώ". Νεανική λογοτεχνία επίσης, αλλά είναι καλό.
Φιλιά και καλό Σ/Κ!
Έλλη μου πραγματικά τα βιβλία της εφηβείας φαίνεται,πως πάντα θα σημαίνουν κάτι ιδιαίτερο για τον καθένα μας.
ΔιαγραφήΤο βιβλίο,που προτείνεις η αλήθεια είναι δε το γνωρίζω,αλλά θα το ψάξω.
Νομίζω,πως νεανική λογοτεχνία είναι απαραίτητο,να διαβάζουν και οι ενήλικες που και που!
Φιλάκια πολλά!
Είναι από τα αγαπημένα μου!!!! Το έχω από την εφηβεία μου και το κρατάω πάντα στην καρδιά μου..πολύ ιδιαίτερο μυθιστόρημα!!! Με συγκίνησες πολύ!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή Κυριακή φιλιά!!
Κατερίνα μου είναι υπέροχο.Το έχω διαβάσει πέντε-έξι φορές...την έχω αυτή τη μανία με βιβλία,που μου αρέσουν πολύ και διαβάζοντας το για ακόμη μια φορά πάντα ανακαλύπτω κάτι καινούριο,που δεν είχα σκεφτεί την προηγούμενη!
ΔιαγραφήΝα έχεις μια όμορφη Κυριακή!Φιλάκια!
χμμ...δεν το εχω διαβασει..προστεθηκε στην wish list μου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΖήνα μου πράγματι πολύ καλό!όποτε βρεις χρόνο διάβασέ το!!
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ κι από εδώ για το δωράκι!Καλώς εχόντων των πραγμάτων θα υπάρξει και σχετικό post!!!
Δεν γνώριζα το βιβλίο αυτό και θα το ψάξω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι προβληματισμοί σου πολύ εύστοχοι Ανθούλα. Δεν μου έχει συμβεί και δεν ξέρω να σου πω τι θα έκανα. Όχι το aids, εννοώ να επηρεάσουν τη σχέση σοβαροί εξωτερικοί παράγοντες. Παντως νομιζω πως η πραγματική αγάπη όλα τα νικάει.
Ειδα προσφτα το dallas buyers club που πραγματεύεται το aids, τη θέληςη για ζωή και τις σχέσεις και με μάγεψε. Δες το. Θα σε μαγέψει και σενα.
Δήμητρα είναι πράγματι ένα βιβλίο,που πιστεύω,πως έχει να προσφέρει πολλά στον αναγνώστη.Η αλήθεια είναι,πως οι προβληματισμοί σχετικά με την πορεία μια σχέσης,όταν υπάρξει ένα τέτοιο ή παρόμοιο συμβάν τώρα μου γεννήθηκαν και όχι τότε που το πρωτοδιάβασα.
ΔιαγραφήΤο dallas buyers club έχει μπει στη λίστα με τις ταινίες,που θέλω να δω.
Φιλάκια πολλά!!