Σάββατο 15 Μαρτίου 2014

Περί ελευθερίας...





Φοβερή εποχή η άνοιξη!Είχα εκφράσει τη λατρεία μου και σε προηγούμενη ανάρτηση,αλλά θέλοντας και μη το ξαναλέω γιατί προχθές κατεβαίνοντας να πάω στη σχολή περνώντας μέσα από το παρκάκι κοντά στο σπίτι μου είδα,πως έσκασαν μύτη τα πρώτα αγριολούλουδα!Ήταν κατακίτρινα,απλά πανέμορφα!!
Δυστυχώς στις πόλεις δεν έχουμε συχνά την ευκαιρία να ερχόμαστε σε επαφή με τη φύση.Ψάχνουμε να βρούμε πολλές φορές κομματάκια πρασίνου μέσα στο τσιμέντο.Ευτυχώς η γειτονιά μου αν και σχεδόν στο κέντρο ακολουθεί τη δική της πορεία και το πράσινο βρίσκεται ακόμα σε αυλές σε παρκάκια…έχουμε και δέντρα που είναι φυτρωμένα στην άκρη του δρόμου,αλλά μέσα στην άσφαλτο!Ναι!Είναι αντάρτικά δέντρα,επαναστάτες!
Την άνοιξη λοιπόν μου λείπει κάπως το χωριό μου.Γενικά δε μπορώ,να πω,πως μου λείπει.Εντάξει δεν είναι και ότι πιο ευχάριστο για έναν νέο άνθρωπο,να ζει σ’ ένα χωριό ενενήντα κατοίκων εκ των οποίων οι ογδόντα είναι ηλικιωμένοι.Αυτό που νοσταλγώ παρ’ όλα αυτά είναι ο κάμπος την άνοιξη!Θεσσαλικός κάμπος!Θα έχετε ακουστά φαντάζομαι.Πουθενά δέντρο.Πουθενά.Δεν ήταν η απόλυτη ξεραΐλα όμως.Την άνοιξη ο κάμπος είναι ένα πράσινο,ατέλειωτο χαλί…το μάτι σου φεύγει μακριά.Μπορεί να φτάσει και χιλιόμετρα μακριά.Κρυφή μου επιθυμία ήταν και είναι μία:να τρέχω μέσα στα χωράφια με ανοιχτά χέρια και να τρέχω και να τρέχω και να τρέχω…αυτό για 'μενα είναι απόλυτη ελευθερία!Δεν υπάρχουν όρια στο χώρο εκείνη τη στιγμή κι αν εμείς το θελήσουμε δεν υπάρχουν όρια ούτε στο χρόνο.Ούτε λογική.Μόνο οι αισθήσεις μας.
Είναι τόσο μοναδικό το συναίσθημα της ελευθερίας.Σκεφτόμουν,πως ακριβώς αυτό είναι,που χρειαζόμαστε όλοι καθημερινά.Έστω λίγες στιγμές ελευθερίας.

Ελευθερία είναι να κάνω αυτό που θέλω,όπως το θέλω,όποτε το θέλω-χωρίς βέβαια να προσβάλλω τους άλλους-και να μη με νοιάζει ‘’τι θα πει η κοινωνία’’
Ελευθερία είναι να καταφέρω επιτέλους αυτό που από καιρό προσπαθούσα.Αυτό το υπέροχο συναίσθημα του ‘’I did it!-Τα κατάφερα!’’ πόσο φοβερό είναι!
Ελευθερία είναι,να ξεφορτωθώ τους φόβους μου και να μη τους αφήσω να μου τρώνε τη ζωή λίγο-λίγο.Εγώ προσωπικά είχα κλειστοφοβία και έτρεμα τα ασανσέρ.Το ξεπέρασα εν μία νυκτί,όταν μια γνωστή μου έμενε στον έβδομο και μου ήταν εξαιρετικά βαρετό να ανεβαίνω συνεχώς με τις σκάλες.Το ξέρω,πως δεν είναι κάτι σημαντικό εν τέλει,αλλά έτσι είναι οι φοβίες.Τη στιγμή που τις έχεις σου φαίνονται τεράστιες και μπορεί να σου γίνουν και εμμονή.Μετά,όταν τις ξεπεράσεις,τα θυμάσαι και απλά γελάς!
Ελευθερία είναι να μάθω ν’ αγαπώ,να ξεπεράσω τη μιζέρια,τη γκρίνια και την καχυποψία.Βλέπω πολλούς ανθρώπους,που αρνούνται-ίσως και να φοβούνται-ν’ αγαπήσουν και να δεθούν συναισθηματικά.Μα αν δεν αγαπήσεις και δε σπάσεις το καβούκι σου,πώς θα νιώσεις ελεύθερος;

Για τον καθένα μας η ελευθερία μπορεί να είναι κάτι διαφορετικό.Το κοινό σημείο είναι,πως για όλους μας είναι κάτι αναγκαίο,είναι ένα από τα συστατικά για μια όμορφη ζωή!



17 σχόλια:

  1. Σε διάβαζα και έφευγα... Έτρεχα για Θεσσαλία... Για τον κάμπο... Και έτρεχα μαζί σου... Πλάι σου!
    Ειλικρινά, με ταξίδεψες με τις εικόνες που μου δημιούργησες!!!
    Τί ωραία!!!
    Και ναι: Ελευθερία είναι όλα αυτά που έγραψες! Δεν έχω να προσθέσω ή να αφαιρέσω το παραμικρό!!!
    Φιλιά πολλά! Καλό Σαββατοκύριακο!!!
    (Ακόμα δεν μπορώ να κάνω εγγραφή...)
    :-(
    ΣΣΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ για τα όμορφά σου λόγια!Πραγματικά συγκινήθηκα!
      Που θα πάει;;Κάποια στιγμή θα τρέξω μέσα στα χωράφια!Θα το καταφέρω!
      Εύχομαι ένα όμορφο σαββατοκύριακο και σ' εσένα!Φιλάκια!

      Σχετικά με την εγγραφή υπάρχει κάποιο πρόβλημα στη δική μου σελίδα και δε μπορείς να κάνεις;

      Διαγραφή
    2. Όχι, είναι θέμα blogger! Μην ανησυχείς! Εδώ και 2-3 μέρες συμβαίνει...
      Και στο δικό μου blog και σε άλλα απ' ό,τι έχω μάθει από μερικές φίλες bloggers...
      Απλά, εμφανίζεται ένα μήνυμα που λέει "Λυπoύμαστε... δεν ήταν δυνατόν ο χειρισμός του αιτήματός σας... Δοκιμάστε ξανά ή επιστρέψτε λίγο αργότερα"
      Κολπάκια μας κάνει, αλλά δεν θα του περάσει!!
      Φιλάκια πολλά-πολλά!

      Διαγραφή
    3. Χμ...εύχομαι να λυθεί γρήγορα το θέμα γιατί μας δημιουργεί μπελάδες!!
      Να σταματήσει και τα κολπάκια!
      Φιλιά!!!

      Διαγραφή
  2. Βάσω μου πραγματικά είναι τύχη να υπάρχει ένα τέτοιο μέρος,που σε γαληνεύει.
    Δυστυχώς το χωριό μου όσο πάει και ερημώνει.Οπότε ναι για μια-δυο μέρες είναι οκ!Μετά αγριεύεσαι κάπως!
    Φιλάκια πολλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Είμαι γέννημα-θρέμμα του θεσσαλικού κάμπου και καταλαβαίνω πλήρως τι εννοείς!!
    Και συμφωνώ με όσα λες περί ελευθερίας...
    Φιλιά πολλά, καλό βράδυ και καλή Κυριακή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έλλη μου,πραγματικά όσο κι αν βασανιζόμαστε τα καλοκαίρια από την ΑΦΟΡΗΤΗ ζέστη και τα κουνούπια,αγαπάμε πολύ τον τόπο μας!
      Έχει μια ιδιαίτερη ομορφιά!!
      Φιλιά πολλά και καλή εβδομάδα!!!

      Διαγραφή
  4. με κάλυψες πλήρως με όλα όσα έγραψες!!! και ναι, όλα όλα αυτά είναι ελευθερία!!! και η ελευθερία δε σηκώνει καμία καταπίεση και καμία φοβία!!! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εύη μου δύσκολο ίσως να κατακτήσουμε την προσωπική μας ελευθερία και θέλει κόπο και θυσίες καμια φορά!Αλλά όταν τα καταφέρουμε θα είμαστε περήφανοι!
      Καλή εβδομάδα και φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  5. Νιώθω τυχερή που είχα την ευκαιρία, σαν παιδί, να μεγαλώσω σε επαρχία. Μπορεί να στερήθηκα άλλα πράγματα, αλλά οι πιο χαλαροί ρυθμοί που προσφέρουν οι επαρχίες -συν την επαφή με τη φύση-, δεν συγκρίνεται με τίποτε, παρότι οι κλειστές κοινωνίες έχουν και τα αρνητικά τους. Και το χωριό μου δίπλα σχεδόν. Κάνα μισάωρο με το αμάξι. Ένα σπιτάκι ντιπ στο βουνό. Να χορταίνει η ψυχή σου γαλήνη, θέα, πράσινο και να γεμίζει απ' την επαφή με τα ζωντανά -δεν είχα τίποτα καλύτερο σαν παιδί. Και σαν φοιτήτρια επέλεξα συνειδητά Θεσσαλία, γι' αυτό τον λόγο. Για όλες τις επιλογές που συνδυάζει και για το περιτύλιγμα που φέρει: ήπιους ρυθμούς.

    Και στο κομμάτι της ελευθερίας, δεν έχω παρά να συμφωνήσω μαζί σου. Έτσι είναι. Κι η ελευθερία παρουσιάζεται με πολλά πρόσωπα, ναι. Και μιας και μιλάμε για ελευθερία, μου ήρθε στο μυαλό μια φράση απ' την ταινία "ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι" > "Ευτυχία είναι η Ελευθερία και Ελευθερία είναι η όμορφη ψυχή."

    Καλώς σε βρήκα και στο δικό σου σπιτικό.
    Καλό υπόλοιπο Κυριακής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ αισθάνομαι απόλυτη πληρότητα,όταν βρίσκομαι σ' ένα βουνό και το μόνο,που βλέπω είναι έλατα,έλατα,έλατα...και πίνω νερό από την πηγή κατευθείαν κι όχι από το εμφιαλωμένο...
      Βέβαια οι μικρές πόλεις,που μας βρίσκονται και σε μεγαλύτερη εγγύτητα με τη φύση δυστυχώς και έχουν και αρκετά αρνητικά στοιχεία.

      ''Ευτυχία είναι η Ελευθερία και Ελευθερία είναι η όμορφη ψυχή'' Από τις πιο μεστές σε νοήματα φράσεις,που έχω ακούσεις τελευταία!Σ' ευχαριστώ,που μας την έκανες γνωστή!!
      Καλώς ήρθες και εύχομαι μια υπέροχη νέα εβδομάδα!

      Διαγραφή
  6. Έχω την τύχη να έχω επιστρέψει -μετά την πόλη- και να ζω και πάλι κοντά στη φύση. Αυτό από μόνο του είναι "ελευθερία", το να αφήνεις πίσω σου τα σκληρά κι απάνθρωπα δεσμά μιας κονσερβοποιημένης πόλης. Να είσαι καλά γλυκιά μου και πολλά φιλιά! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι πόλεις μας δυστυχώς είναι απάνθρωπες.Πράσινο πουθενά και ρύπανση στο κόκκινο.
      Η ζωή κοντά στη φύση όντως μπορεί να μας φέρει ένα βήμα πιο κοντά στην προσωπική μας ελευθερία και γενικά το να κάνουμε ό,τι μας γεμίζει και μας ομορφαίνει τη ζωή!
      Εύχομαι να έχεις μια πολύ όμορφη εβδομάδα!!Φιλιά πολλά!!

      Διαγραφή
  7. Πόσο δίκιο έχεις Ανθή! Και αυτό το συναίσθημα όταν βρίσκεσαι στη φύση είναι μοναδικό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ειρήνη μου υπάρχει πιο ωραίο πράγμα από το να είσαι κοντά στη φύση;;Όχι!Ακριβώς όπως το λες:Μοναδικό συναίσθημα!
      Φιλάκια πολλά!!!

      Διαγραφή
  8. στην αθηνα πλεον εχω χασει το νοημα της ελευθεριας μεχρι που εσκασαν μυτη τα τεκνα μου κ χαζευω την κορη μου στην ελαχιστη εξοχη που εχουμε στη γειτονια μας. για μενα ελευθερια σημαινει θαλασσα! Κρητικια βλεπεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ζήνα μου άρεσε πολύ όπως το έθεσες:''ελευθερία για εμένα σημαίνει θάλασσα''
      Απολύτως λογικό εξαιτίας της καταγωγής σου!!Λίγο θαλασσίτσα θα την ήθελα κι εγώ...αλλά μας τρώει ο κάμπος...
      Στις πόλεις πράγματι δύσκολο να έρθουμε σ' επαφή με τη φύση...Τυχερή όμως,αφού έχεις βρει έστω και λίγο πράσινο στη γειτονιά σου!!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή