Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2014

Λατρεύω το γέλιο σου...

Οι  blossom stories είναι ιστορίες,που έχουν ως αφορμή ένα αληθινό περιστατικό,αλλά είναι διανθισμένες με κάποιες δόσεις φαντασίας.Οι blossom stories μπορεί να είναι οι ‘’ανθισμένες ιστορίες’’,αλλά δε σημαίνει,πως είναι πάντα και χαρούμενες.Το ότι δεν είναι πάντα χαρούμενες όμως δε σημαίνει,πως δεν είναι και αισιόδοξες…
Η πρώτη μου ανάρτηση γι’ αυτή τη στήλη δημιουργήθηκε εξαιτίας ενός περιστατικού,που μου διηγήθηκαν.Το ότι λοιπόν το κείμενο είναι γραμμένο στο πρώτο πρόσωπο δε σημαίνει,πως το έζησα εγώ,αλλά γίνεται καθαρά για λόγους αμεσότητας..soenjoy!!








Ήταν Παρασκευή απόγευμα.Κατάκοπη καθώς ήμουν απ’ όλη την εβδομάδα αποφάσισα,να σταματήσω τις δουλειές και να χαρίσω λίγες στιγμές στον εαυτό μου.Κι έτσι πήγα μια βόλτα ως την πλατεία της γειτονίας μου.
Αυτή η πλατεία είναι πανέμορφη.Η γειτονιά μου είναι σε ύψωμα και από το σημείο της πλατείας μπορεί κανείς να δει την πόλη ολόκληρη και το μάτι του να φύγει στη θάλασσα ως το σημείο που αυτή ενώνεται με τη γραμμή του ορίζοντα.Εκείνο το απόγευμα έφτασα λίγο πριν πέσει ο ήλιος.Κάθισα σ’ ένα παγκάκι και κοιτούσα τη θάλασσα.Μόνο κοιτούσα,δεν έκανα τίποτα άλλο.Ήμουν μόνη,μόνο μερικά παιδάκια έπαιζαν λίγα μέτρα πιο ‘κει και οι φωνές τους διαχέονταν στον αέρα σαν όμορφη μελωδία.Μετά από λίγα λεπτά,ένιωσα μια παρουσία να περνά από πίσω μου.Γύρισα και είδα μια γυναίκα με μακρυά ξανθά μαλλιά.Πέρασε από μπροστά μου και πήγε κάθισε στο απέναντι παγκάκι.Αμέσως παρατήρησα,πως κρατούσε στα χέρια της ένα βιβλίο.Ήταν ένα βιβλίο με κόκκινο εξώφυλλο,προσπάθησα να παρατηρήσω διακριτικά τον τίτλο του,αλλά δεν τα κατάφερα.
Η γυναίκα διάβαζε για ώρα.Δεν μπορούσα να δω τις εκφράσεις του προσώπου της,γιατί το φως είχε πέσει αρκετά και επιπλέον τα μακρυά της μαλλιά κάλυπταν το πρόσωπό της.Την άκουγα όμως που έβγαζε ένα πνιχτό γέλιο στιγμές-στιγμές.Ένα γέλιο,που το συγκρατούσε ίσως γιατί ένιωθε,πως δεν ήταν σωστό να γελάσει δυνατά σε δημόσιο χώρο.Σκέφτηκα,πως το βιβλίο θα είναι αστείο και πως πρέπει να τη ρωτήσω όπωσδήποτε ποιο είναι.Δεν πρόλαβα…την άκουσα ξαφνικά,τόσο ξαφνικά να κλαίει.Τρόμαξα σχεδόν κι έκανα να σηκωθώ και να πάω προς το μέρος της,για να δω αν χρειάζεται βοήθεια,μα αυτή σηκώθηκε απότομα κι έφυγε τρέχοντας,Άφησε όμως το βιβλίο εκεί,πάνω στο παγκάκι.Ένα κατακόκκινο βιβλίο πάνω σ’ ένα καφέ παγκάκι.Σχεδόν έλαμπε.
Η περιέργειά μου κατεύθυνε τώρα το χέρι μου.Σήκωσα το βιβλίο,Ήταν ένα παιδικό βιβλίο,‘’ο Μικρός Νικόλας’’,έτσι μου λύθηκε το μυστήριο του γέλιου.Το κλάμα όμως;Καθώς επεξεργαζόμουν το βιβλίο το μάτι μου έπεσε στην πρώτη-πρώτη σελίδα,που δεν ήταν λευκή όπως όλα τα βιβλία…είχε ένα μικρό κειμενάκι. ‘’Ξέρω,πόσο σου αρέσουν τα βιβλία,γι’ αυτό σκέφτηκα,πως θα είναι το ιδανικό δώρο.Θα αναρωτιέσαι ίσως γιατί δε σου πήρα κάποιο μυθιστόρημα για μεγάλους,αλλά ένα βιβλίο για παιδιά.Γιατί είμαι εγωιστής αγάπη μου.Ναι,αυτό το δώρο είναι προϊόν εγωισμού.Είναι προϊόν ενός εγωιστικού έρωτα,εξάλλου λίγο πολύ όλοι οι έρωτες έτσι δεν είναι;Όταν αγόραζα αυτό το βιβλίο εμένα σκεφτόμουν.Λατρεύω το γέλιο σου,πεθαίνω για το γέλιο σου και ο μόνος τρόπος για να το βλέπω συχνότερα είναι να σου έπαιρνα ένα βιβλίο,που θα σε κάνει να γελάς…Σ’αγαπώ’’
Έμεινα ακίνητη κοιτάζοντας τον ήλιο να βουτάει στη θάλασσα.Κι ύστερα άφησα αργά-αργά το βιβλίο στο παγκάκι κι έλαμπε μέσα στο σκοτάδι,που είχε αρχίσει να πέφτει.ΚΙ εγώ ένιωθα,πως εκτός από ‘’προϊόν εγωισμού’’ ήταν μάλλον προϊόν μεγάλης αστείρευτης αγάπης.Ποιός δε λατρεύει το γέλιο του μεγάλου του έρωτα;



Γέλα στη νύχτα,
στη μέρα, στο φεγγάρι,
γέλα στις στριφτές
στράτες του νησιού,
γέλα σ’ αυτό το άγαρμπο
αγόρι που σ’ αγαπά,
μα όταν ανοίγω τα μάτια και τα κλείνω,
όταν τα βήματά μου φεύγουν,
όταν γυρνούν τα βήματά μου,
αρνήσου με το ψωμί, τον αγέρα,
το φως, την άνοιξη,
μα ποτέ το γέλιο σου
γιατί θα πεθάνω.

Πάμπλο Νερούδα



12 σχόλια:

  1. Φλώρα καλορίζικο το καινούριο σου σπιτάκι. Το έφτιαξες πανέμορφο οφείλω να ομολογήσω. Ένα χώρο ρομαντικό και γαλήνιο που σε εμπνέει για να γράφεις αλλά και να diava-zeis:)
    Η ιστορία σου μαγική. Την απόλαυσα. Οι μεγαλοι έρωτες με ενθουσιάζουν.
    Καλή αρχή και πολλές πολλές αναγνώσεις σου εύχομαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δήμητρα σ' ευχαριστώ πολύ για τα όμορφά σου λόγια!! Η ιστορία είχε ως έμπνευση ένα πραγματικό γεγονός,που με είχε συγκινήσει πολύ!
      Μάλλον από δικό μου λάθος,που δεν έχω διευκρινίσει το όνομά μου,έγινε κάποιο μπέρδεμα.Επανορθώνω τώρα και συστήνομαι και επίσημα!!Το όνομά μου είναι Ανθή και το flore σημαίνει λουλούδι στα λατινικά,οπότε αποφάσισα να κάνω αυτό το λογοπαίγνιο!!Οπότε τώρα ξέρουμε και τα κανονικά μας ονόματα!!
      Θα χαρώ πολύ να επικοινωνούμε!!Φιλιά πολλά και καλή συνέχεια!!

      Διαγραφή
  2. Ω! Τι συγκινητική ιστορία... γράφεις όμορφα!
    :)
    Καλό σου βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ!! Η ιστορία βασίζεται σ' ένα πραγματικό γεγονός ,που με ενέπνευσε,όταν μου το διηγήθηκαν,να γράψω μια ιστορία κι έτσι προέκυψε αυτή!!

      Διαγραφή
  3. Γεια σου Ανθή!
    Πολύ συγκινητική η ιστορία.. Κάθε φορά που έρχομαι εδώ το απολαμβάνω, νιώθω ωραία, προβληματίζομαι και φεύγω με χαμόγελο.. :) Συμφωνώ απόλυτα με το " Το ότι δεν είναι πάντα χαρούμενες όμως δε σημαίνει,πως δεν είναι και αισιόδοξες…" Ένας αισιόδοξος άνθρωπος δεν μπορεί συνέχεια να είναι χαρούμενος, δεν είναι και φυσιολογικό! Καλό βράδυ φιλιά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Κατερίνα μου!!πραγματικά χαίρομαι πολύ μου απολαμβάνεις την περιήγηση στο blog!!
      Όσο για την αισιοδοξία συμφωνώ απολύτως μαζί σου!
      Σημασία έχει πάνω απ' όλα η θετική στάση απέναντι στη ζωή.Αυτή αργά ή γρήγορα θα φέρει και τα χαμόγελα στον καθένα!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  4. Η ιστορία σου μου άρεσε πάρα πολύ!!
    Όσο μου άρεσε και το κειμενάκι της "αστείρευτης αγάπης" στην πρώτη πρώτη σελίδα...!!!
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ Μαρία!!καμιά φορά η πραγματικότητα μπορεί να μας δώσει πολύ ωραίες αφορμές για να γράψουμε κάτι παραπάνω!!Καλή σου μέρα!!

      Διαγραφή
  5. Τι όμορφη ιστορία!!! τα βιβλία του Μικρού Νικόλα τα έχω και τα Αγαπώ πολύ, τόσο όμορφες ιστορίες ,σαν να τις αφηγείται ένα μικρό παιδί και με πολύ γέλιο που σε κάνει να θυμάσαι παρόμοιες σκανταλιές στα παιδικά σου χρόνια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πράγματι τα βιβλία του Μικρού Νικόλα είναι πάρα πολύ ωραία και πιστεύω,πως διαβάζονται άνετα και από ενήλικες!!
      Ακριβώς όπως είπες,μας κάνουν να θυμόμαστε τις σκανδαλιές των παιδικών μας χρόνων!!

      Διαγραφή
  6. Αχ... Τι υπεροχή ιστορία... Συγκινήθηκα πολύ ♥
    Καλώς σε βρήκα με μια τόσο όμορφη ανάρτηση! :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ και καλώς ήρθες στη σελίδα μου!!

      Διαγραφή